Παραγωγή, Τεχνολογία και Διακίνηση Γυαλιού κατά την Ύστερη Εποχή του Χαλκού στην Πελοπόννησο

Abstract

Η υαλουργία αποτελεί κλάδο ιδιαίτερης σημασίας της μυκηναϊκής βιοτεχνίας της οποίας οι διαστάσεις και η δυναμική στον ελλαδικό χώρο ελάχιστα έχουν μελετηθεί στο σύνολό τους. 1 Αντίθετα, οι μελέτες μυκηναϊκής υάλου μέχρι σήμερα είναι αντιστρόφως ανάλογες του πλούτου και της ποικιλίας των ευρημάτων που καταγράφονται στο αρχαιολογικό αρχείο, εκ του οποίου προκύπτει με ασφάλεια ότι το γυαλί ήταν ένα από τα υλικά για το οποίο έδειχναν ιδιαίτερη «προτίμηση» οι Μυκηναίοι. Η διαπίστωση αυτής της έλλειψης αφορά εν γένει το χώρο του Αιγαίου. Ειδικότερα, όσον αφορά την πελοποννησιακή περιφέρεια, την κοιτίδα του μυκηναϊκού πολιτισμού, η μυκηναϊκή υαλουργική παράδοση παραμένει σχεδόν άγνωστη στο σύνολό της, ενώ, πιο συγκεκριμένα, για την περιοχή των Πατρών η έρευνα παρουσιάζει αξιοσημείωτο κενό. Η παρούσα διδακτορική διατριβή εκπονήθηκε με σκοπό να καλύψει ένα μέρος του υπαρκτού αυτού κενού στην έρευνα έχοντας ως εφαλτήριο τη διερεύνηση της πλουσιότατης συλλογής των χανδρών και πλακιδίων από γυαλί και φαγεντιανή από το προϊστορικό νεκροταφείο της Βούντενης στην περιοχή της Αχαΐας. Τα υπό μελέτη ευρήματα προέρχονται αποκλειστικά από ταφικά σύνολα τα οποία, είτε ως τοπικά, είτε ως επείσακτα εμπορικά προϊόντα, μεταφέρουν σημαντική αρχαιολογική πληροφορία και έπειτα, λόγω της τελετουργικής και της συμβολικής τους αξίας, αντανακλούν έμμεσα και πρακτικές του καθημερινού βίου. Προκειμένου να μελετηθεί το υλικό επαρκώς και εις βάθος επιλέχθηκε η εφαρμογή αρχαιομετρικών προσεγγίσεων. Η μελέτη, μέσω της εφαρμογής των μεθοδολογιών και προσεγγίσεων των φυσικών επιστημών στο υλικό, ευελπιστεί να απαντήσει ερωτήματα που αφορούν τη φύση του υλικού από τεχνολογικής- κατασκευαστικής απόψεως και να διερευνήσει- κατά το δυνατόν- την προέλευσή του.