Εμφάνιση απλής εγγραφής

dc.contributor.advisorΗλιόπουλος, Παναγιώτης
dc.contributor.authorΜπάκα, Βασιλική του Ηλία
dc.date.accessioned2018-06-04T13:27:13Z
dc.date.available2018-06-04T13:27:13Z
dc.date.issued2016-10-26
dc.identifier.urihttp://amitos.library.uop.gr/xmlui/handle/123456789/4337
dc.description.abstractΤο θέμα της παρούσας εργασίας συνίσταται στη διερεύνηση της έννοιας της «αυθεντικότητας» και της «αναυθεντικότητας» στο «Είναι και Χρόνος» του Martin Heidegger. Το τιθέμενο ερώτημα διερευνάται κειμενοκεντρικά, με βάση το συγκεκριμένο έργο του φιλοσόφου, πριν τη «στροφή» («Kehre»), που σημειώθηκε στον φιλοσοφικό του στοχασμό.1 Για τον λόγο αυτό, με εξαίρεση την εισαγωγή (πρώτο κεφάλαιο), όπου επιχειρείται η ένταξη του «Είναι και Χρόνος» στο πνευματικό και πολιτικό πλαίσιο της εποχής του, οι περισσότερες αναφορές αφορούν το ίδιο το φιλοσοφικό κείμενο και συμπληρωματικά και διευκρινιστικά μόνο άλλες πηγές. Στο δεύτερο κεφάλαιο ορίζεται το θέμα του «Είναι και Χρόνος», δηλαδή το «οντολογικό» ερώτημα. Η εξέταση αυτού του ερωτήματος προϋποθέτει, όμως, τη διερεύνηση του «είναι» του μόνου όντος που δύναται να θέτει το ερώτημα αυτό διαθέτοντας, συγχρόνως, μία έστω εμπειρική (προ-οντολογική) γνώση του. Έτσι, ο συγγραφέας του «Είναι και Χρόνος» διερευνά τα «υπαρκτικά χαρακτηριστικά» της ανθρώπινης ύπαρξης («Dasein»). Για αυτό, στο επόμενο (τρίτο) κεφάλαιο παρουσιάζονται συνοπτικά οι θεμελιώδεις όροι που περιγράφουν τα χαρακτηριστικά αυτά, ώστε να καταστεί ευχερέστερη η περαιτέρω διερεύνησή τους, η οποία με τη σειρά της αποτελεί προϋπόθεση για την προσέγγιση της έννοιας της «αυθεντικότητας» και της «αναυθεντικότητας». Στη συνέχεια, στο τέταρτο κεφάλαιο παρουσιάζονται αναλυτικότερα τα «υπαρκτικά χαρακτηριστικά» του «Dasein»: Το «μες-στον-κόσμο είναι» (πρώτο υποκεφάλαιο), η σχέση του με τους «άλλους», δηλαδή το «συνείναι» (δεύτερο υποκεφάλαιο), τα στοιχεία που συνιστούν τη «διανοικτότητα», τον δίαυλο επαφής της ανθρώπινης ύπαρξης με τα άλλα όντα, δηλαδή οι ψυχικές διαθέσεις, η «κατανόηση» και η ομιλία (τρίτο υποκεφάλαιο) και η «κατάπτωση» (τέταρτο υποκεφάλαιο). Η «κατάπτωση», δηλαδή η απορρόφηση του «Dasein» από την καθημερινότητα και η αποξένωσή του από την ουσία της ύπαρξής του, εκδηλώνεται με την «περιέργεια», τη «φλυαρία» και την «αμφισημαντότητα», τη δήθεν, δηλαδή, κατανόηση των ζητημάτων που συζητιούνται, με αποτέλεσμα να καταργείται η αληθινή επικοινωνία. Στο πέμπτο υποκεφάλαιο, γίνεται σαφές ότι η «κατάπτωση» και η συνακόλουθη «αναυθεντικότητα» δεν αποτελούν αρνητικά φορτισμένους όρους κατά τον Heidegger, αφού συνιστούν την απαραίτητη προϋπόθεση για την κατάκτηση της «αυθεντικότητας». Στο σημείο αυτό δίνεται και ο ορισμός των θεμελιωδών για την παρούσα εργασία όρων «αυθεντικότητα» και «αναυθεντικότητα». Ο συνδετικός κρίκος των παραπάνω «υπαρκτικών χαρακτηριστικών» είναι η «μέριμνα», δηλαδή η φροντίδα που επιδεικνύει το «Dasein» για τα υπόλοιπα όντα και για τον εαυτό του (έκτο υποκεφάλαιο). Στο πέμπτο κεφάλαιο παρουσιάζονται τα εναύσματα που ωθούν το «Dasein» να διενεργήσει το διάβημα από την «αναυθεντική» στην «αυθεντική ύπαρξη». Έτσι, το πρώτο υποκεφάλαιο είναι αφιερωμένο στον θάνατο ως αναπόσπαστο κομμάτι του «Dasein», το οποίο συνιστά ένα «είναι-προς-θάνατον». Δίνεται, επίσης, έμφαση στην απελευθερωτική δύναμη της «αγωνίας του θανάτου», αλλά και στην άρνηση των πολλών να τη βιώσουν «αυθεντικά». Την ύπαρξη της «αυθεντικής εαυτότητας» μαρτυρά και η «ηθική συνείδηση» (δεύτερο υποκεφάλαιο), το κάλεσμα του ίδιου του «Dasein» προς τον εαυτό του να ζήσει «αυθεντικά». Στο έκτο κεφάλαιο παρουσιάζεται η έννοια του «εαυτού», ώστε να περιγραφεί στη συνέχεια ο κατά τον Heidegger, «αυθεντικός εαυτός» (πρώτο υποκεφάλαιο). Για τον προσδιορισμό του τελευταίου, θεμελιώδης είναι η έννοια της «αποφασιστικότητας» (δεύτερο υποκεφάλαιο), που έχει ως αποτέλεσμα το «Dasein» να συνειδητοποιεί τη θνητότητά του και να δεσμεύεται σε έναν εξατομικευμένο τρόπο ύπαρξης. Όπως είναι φυσικό, ο «αυθεντικός εαυτός» μπορεί να συναναστρέφεται «αυθεντικά» και με τους «άλλους» (τρίτο υποκεφάλαιο). Το έβδομο κεφάλαιο είναι αφιερωμένο στον χρόνο. Μετά από μία σύντομη εισαγωγή (πρώτο υποκεφάλαιο) καταδεικνύεται η σύνδεσή του με το «είναι» και συνακόλουθα με τα «υπαρκτικά χαρακτηριστικά» του «Dasein» που αναλύθηκαν στα προηγούμενα κεφάλαια (δεύτερο υποκεφάλαιο). Απώτερος στόχος είναι η διερεύνηση της έννοιας της «αυθεντικότητας» σε συνάρτηση με τον χρόνο. Στο όγδοο κεφάλαιο γίνεται μία μετάβαση από τη χρονικότητα στην ιστορικότητα και από το «Dasein», δηλαδή την εξατομικευμένη ανθρώπινη ύπαρξη, στον λαό, δηλαδή στη συλλογικότητα. Έτσι, μετά από μία σύντομη κριτική στην κοινότυπη αντίληψη ότι υπάρχει μόνο το παρόν (πρώτο υποκεφάλαιο), ορίζεται η έννοια «γίγνεσθαι», δηλαδή η εξελικτική ροή του «Dasein», στο πλαίσιο της οποίας στο «τώρα» συγχωνεύονται η γέννηση και ο θάνατος (δεύτερο υποκεφάλαιο). Στη συνέχεια, η «αναυθεντική» προσέγγιση της ιστορίας (τρίτο υποκεφάλαιο) αντιπαρατίθεται στην «αυθεντική». Σύμφωνα με την τελευταία, η παράδοση και η ιστορία αποτελούν μία πλούσια δεξαμενή άντλησης δυνατοτήτων, που επιτρέπουν σε έναν λαό να προοδεύσει στο παρόν (τέταρτο και πέμπτο υποκεφάλαιο). Στο ένατο κεφάλαιο παρουσιάζεται η νουβέλα του Τολστόι «Ο θάνατος του Ιβάν Ίλιτς». Στο λογοτεχνικό αυτό κείμενο, το οποίο ενδέχεται να ενέπνευσε τον ίδιο τον Heidegger, αποδίδεται με την ενάργεια και την παραστατικότητα της τέχνης η μετάβαση ενός «Dasein», του Ιβάν Ίλιτς, από την «αναυθεντικότητα» στην «αυθεντικότητα», ενόψει της αφυπνιστικής εμπειρίας του θανάτου. Tέλος, στο δέκατο κεφάλαιο (συμπεράσματα) επιχειρείται η συνοπτική παρουσίαση της έννοιας της «αυθεντικότητας» και της «αναυθεντικότητας», όπως αυτή διατρέχει ολόκληρο το υπό εξέταση φιλοσοφικό κείμενο.el
dc.format.extent130 σελ.el
dc.language.isoelel
dc.publisherΠανεπιστήμιο Πελοποννήσουel
dc.rightsΑναφορά Δημιουργού-Μη Εμπορική Χρήση-Όχι Παράγωγα Έργα 3.0 Ελλάδα*
dc.rights.urihttp://creativecommons.org/licenses/by-nc-nd/3.0/gr/*
dc.subjectHeidegger, Martin, 1889-1976 -- Είναι και χρόνοςel
dc.subjectΑυθεντικότητα (Φιλοσοφία)el
dc.subjectΕαυτός (Φιλοσοφία)el
dc.subjectΟντολογίαel
dc.subjectΦιλοσοφία, Γερμανικήel
dc.titleΑυθεντικότητα» και «αναυθεντικότητα» στο "Είναι και Χρόνος" του Martin Heideggerel
dc.typeΜεταπτυχιακή διπλωματική εργασίαel
dc.contributor.committeeΠανταζάκος, Παναγιώτης
dc.contributor.committeeΣτείρης, Γεώργιος
dc.contributor.departmentΤμήμα Φιλολογίαςel
dc.contributor.facultyΣχολή Ανθρωπιστικών Επιστημών και Πολιτισμικών Σπουδώνel
dc.contributor.masterΔιαπανεπιστημιακό και Διατμηματικό Πρόγραμμα Μεταπτυχιακών Σπουδών "Ηθική Φιλοσοφία"el
dc.subject.keywordMartin Heideggerel
dc.subject.keywordΑυθεντικότηταel
dc.subject.keywordΑναυθεντικότηταel


Αρχεία σε αυτό το τεκμήριο

Thumbnail
Thumbnail

Αυτό το τεκμήριο εμφανίζεται στις ακόλουθες συλλογές

Εμφάνιση απλής εγγραφής

Αναφορά Δημιουργού-Μη Εμπορική Χρήση-Όχι Παράγωγα Έργα 3.0 Ελλάδα
Εκτός από όπου επισημαίνεται κάτι διαφορετικό, το τεκμήριο διανέμεται με την ακόλουθη άδεια:
Αναφορά Δημιουργού-Μη Εμπορική Χρήση-Όχι Παράγωγα Έργα 3.0 Ελλάδα