Show simple item record

dc.contributor.advisorΝικολάου, Γεώργιος
dc.contributor.authorΣπυροπούλου, Γιαννούλα
dc.date.accessioned2019-08-01T09:53:49Z
dc.date.available2019-08-01T09:53:49Z
dc.date.issued2019-07-30
dc.identifier.urihttp://amitos.library.uop.gr/xmlui/handle/123456789/5214
dc.description.abstractΣκοπός της παρούσας εργασίας είναι να εξεταστεί, διεξοδικά, η επενέργεια του Δραματικού Παιχνιδιού (ΔΠ), ως πρωτοποριακού διδακτικού εργαλείου, στην εξέλιξη της δημιουργικότητας παιδιών της Δ΄ τάξης Δημοτικού Σχολείου. Η δημιουργικότητα υπάρχει σε όλα τα ανθρώπινα όντα από τη φύση τους, αλλά χρειάζεται κατάλληλες συνθήκες για να εκφραστεί. Πρόκειται για την ικανότητα των ατόμων να παίρνουν πρωτοβουλίες, να παράγουν νέα προϊόντα και ιδέες και να επιλύουν προβλήματα με ξεχωριστό και ενδιαφέρον τρόπο. Από την άλλη πλευρά, το ΔΠ φέρνει τα παιδιά κοντά στο θέατρο με τη βοήθεια του παιχνιδιού και συμβάλλει στην εξωτερίκευση των σκέψεων και των συναισθημάτων τους (Γαλάνη, 2007). Μέσα από την προσποίηση και τον αυτοσχεδιασμό, προωθεί τη δημιουργική σκέψη και την καλλιτεχνική παιδεία, τον κριτικό στοχασμό, τις κοινωνικές και επικοινωνιακές δεξιότητες, τις ηθικές αξίες και την ενσυναίσθηση, τα οποία συντελούν στην αρμονική ψυχική, πνευματική και κοινωνική ανάπτυξη του παιδιού (McCaslin, 1987 ). Στο παραπάνω πλαίσιο, επιχειρήσαμε μια μικτή έρευνα, συνδυάζοντας ποσοτικά και ποιοτικά στοιχεία. Το δείγμα της έρευνας συγκροτήθηκε από, 38 μαθητές. Η πειραματική ομάδα συγκροτήθηκε από τους 19 μαθητές (Δ΄ Τάξη Δημοτικού Σχολείου Ιθάκης) και οι υπόλοιποι 19 μαθητές (Δ΄ Τάξη Δημοτικού Σχολείου Ληξουρίου) σχημάτισαν την ομάδα ελέγχου. Για τη συλλογή των ποσοτικών δεδομένων εφαρμόστηκε και στα δύο (2) γκρουπ των μαθητών, το Torrance Creativity Test. Το ίδιο ερωτηματολόγιο δόθηκε και στις δυο ομάδες, μετά τις παρεμβάσεις. Κατόπιν, πραγματοποιήθηκαν 12 παρεμβάσεις με τεχνικές τoυ ΔΠ, μόνο στην πειραματική ομάδα. Για τη συλλογή ποιοτικών δεδομένων χρησιμοποιήθηκαν οι μέθοδοι της συμμετοχικής παρατήρησης, συγκεκριμένα τα ερευνητικά ερωτήματα της παρούσας μελέτης διαμορφώθηκαν από τις ικανότητες της δημιουργικής σκέψης, όπως ορίζονται από τον Guilford (1950). Αναλυτικότερα, διατυπώθηκαν ως εξής: 1. Η υλοποίηση του προγράμματος του ΔΠ θα επηρεάσει την πνευματική ευχέρεια, δηλαδή την ικανότητα των παιδιών να παράγουν μεγάλο αριθμό ιδεών; 2. Η υλοποίηση του προγράμματος του ΔΠ θα επηρεάσει την πνευματική ευλυγισία, δηλαδή την ικανότητα των παιδιών να δημιουργούν διαφορετικές ιδέες; 3. H εφαρμογή του προγράμματος του ΔΠ θα επηρεάσει την πρωτοτυπία, δηλαδή τη δεξιότητα των παιδιών να παράγουν πρωτότυπες και μοναδικές ιδέες; 4. Η υλοποίηση του προγράμματος θα επηρεάσει τη δημιουργικότητα των παιδιών να επεξεργάζονται τις ιδέες τους; Η στατιστική ανάλυση των αποτελεσμάτων έγινε με τη βοήθεια του προγράμματος SPSS, υιοθετώντας το παραμετρικό κριτήριο t-student και το μη παραμετρικό Wilcοxon, ανάλογα με την κανονικότητα της κατανομής της κάθε κλίμακας. Για την αξιόπιστη διεργασία των αποτελεσμάτων εφαρμόστηκε τριγωνοποίηση των ποιοτικών και ποσοτικών μεθόδων. Παρά το γεγονός ότι στην ανάλυση των ποσοτικών δεδομένων τα αποτελέσματα δεν ήταν αρκετά ισχυρά για να στηρίξουν την υπόθεση ότι το Δραματικό παιχνίδι ενισχύει τη δημιουργικότητα των νέων παιδιών, τα ποιοτικά δεδομένα παρουσιάζουν μία άλλη οπτική. Τα συνολικά αποτελέσματα της έρευνας έδειξαν πως οι τεχνικές του ΔΠ είναι πιθανόν κατάλληλες για την ενδυνάμωση των δημιουργικών ικανοτήτων των παιδιών. Τέλος, παρατηρήθηκε ότι κατά τη διάρκεια των εργαστηρίων ενισχύθηκαν ορισμένοι από τους τομείς δημιουργικότητας, όπως αυτοί ορίζονται από τον Guilford (1950). Πιο επίκαιρη από ποτέ, η καλλιέργεια της δημιουργικής φαντασίας, καθώς δυστυχώς η εκπαίδευση είναι κυρίως προσανατολισμένη στην απόκτηση περισσότερης γνώσης και στη βελτίωση επιδόσεων.el
dc.format.extent92el
dc.language.isoelel
dc.publisherΠανεπιστήμιο Πελοποννήσουel
dc.rightsΑναφορά Δημιουργού-Μη Εμπορική Χρήση-Όχι Παράγωγα Έργα 3.0 Ελλάδα*
dc.rights.urihttp://creativecommons.org/licenses/by-nc-nd/3.0/gr/*
dc.subjectΔραματική τέχνη στην εκπαίδευσηel
dc.subjectΔραματικό παιχνίδιel
dc.subjectΔημιουργική σκέψηel
dc.subjectΑλληλεπίδρασηel
dc.subjectΦαντασίαel
dc.subjectΜεικτή έρευναel
dc.subjectΠρωτοβάθμια εκπαίδευσηel
dc.titleΗ συμβολή του Δραματικού Παιχνιδιού (ΔΠ) στην καλλιέργεια της δημιουργικότητας σε παιδιά Δημοτικού. Μία πειραματική έρευνα στη Δ’ Τάξη Δημοτικού Σχολείου Ιθάκης.el
dc.typeΜεταπτυχιακή διπλωματική εργασίαel
dc.contributor.committeeΚατσής, Αθανάσιος
dc.contributor.committeeΤσιάρας, Αστέριος
dc.contributor.departmentΤμήμα Θεατρικών Σπουδώνel
dc.contributor.facultyΣχολή Καλών Τεχνώνel
dc.contributor.masterΔραματική Τέχνη και Παραστατικές Τέχνες στην Εκπαίδευση και Δια Βίου Μάθηση – MA in Drama and Performing Arts in Education and Lifelong Learningel
dc.subject.keywordΔραματική τέχνη στην εκπαίδευσηel
dc.subject.keywordΔραματικό παιχνίδιel
dc.subject.keywordΔημιουργική σκέψηel
dc.subject.keywordΑλληλεπίδρασηel
dc.subject.keywordΦαντασίαel
dc.subject.keywordΜεικτή έρευναel
dc.subject.keywordΠρωτοβάθμια εκπαίδευσηel
dc.description.abstracttranslatedThe aim of this study is to carry out a detailed examination of the impact that the innovative teaching tool of Dramatic Play could have upon the development of the creativity skills of ten-year-old students. It is common knowledge that all human beings have an innate capacity to be creative. However, it is also unquestionable that proper conditions are necessary.It is about the capacity to assume responsibility, to take the initiative, to develop new products and notions and, of course, to carry out problem solving tasks in an original fashion. Through Dramatic Play students are encouraged to approach theatre playing, to express themselves on issues that matter to their mind , thus, to find out who they really are. (Galani, 2007). Acting and improvising are powerful means for the building-up of creative thinking, the appreciation of the arts, the development of a critical mind, as well as social and communicative skills, moral values and empathy which are all of primary importance with respect to children’s proper psychological, mental and social evolution ( McCaslin, 1987 ). In the context described above, this research has combined qualitative and quantitative data. In a total of 38 students, 19 students were in the experimental group while the rest were the control group. Quantitative data were collected by means of the Torrance Creativity Test. There were 12 interventions during which Dramatic Play practices were put into action exclusively in the first group whereas no such procedures were addressed to the second group at this period. Both groups had to fill in the same questionnaire before and after the interventions. For the collection of the qualitative data the practices of the participatory observation were opted for. More precisely, the research questions of this study were formed by the abilities of creative thinking as defined by Guilford and are presented as follows: 1. Will the implementation of a Dramatic Play programme influence mental potential, that is, children’s ability to produce a greater number of ideas? 2. Will the implementation of a Dramatic Play programme Influence mental flexibility, that is, childern’s ability to create different ideas? 3. Will the implementation of a Dramatic Play programme influence originality, that is, childern’s ability to produce original and unique ideas? 4. Will the implementation of this programme influence mental childern’s creativity with respect to the way they process their own ideas? The statistic analysis of the results was carried out with the help of the SPSS 23,0 programme and two criteria were adopted, namely the parametric t-student criterion and the non parametric Wilcoxon, depending on the regularity for each scale. So as to process and evaluate? The data the triangulation of qualitative and quantitative methods was used. Despite the fact that after having analyzed the quantitative data, the results were not strong enough to support the assumption that Dramatic Play reinforce the creativity of young children, the qualitative data let us to see the results from another option. In total, the results of the research prove that Dramatic Play practices are likely to be the proper ones with a view to the strengthening of children’s creative skills. In conclusion, it was made clear that during group work some of the parametres of creativity as defined by Guilford were also reinforced. It seems that the issue of fostering a creative imagination is more crucial than ever since formal education is mainly focused on knowledge acquisition and higher grade.el


Files in this item

Thumbnail

This item appears in the following Collection(s)

Show simple item record

Αναφορά Δημιουργού-Μη Εμπορική Χρήση-Όχι Παράγωγα Έργα 3.0 Ελλάδα
Except where otherwise noted, this item's license is described as
Αναφορά Δημιουργού-Μη Εμπορική Χρήση-Όχι Παράγωγα Έργα 3.0 Ελλάδα