Η οργάνωση και η διοίκηση του Στρατού κατά την πρώτη διακυβέρνηση του Ελευθερίου Βενιζέλου (1910-1915)
Subject
Βενιζέλος -- Ελευθέριος Κ. -- 1864-1936 ; Ελλάδα -- Πολιτική και διακυβέρνηση -- 20ος αιώνας ; Ελλάδα -- Στρατός -- Ιστορία ; Ελλάδα -- Στρατός -- Ιστορία -- Βαλκανικός Πόλεμος του 1912-1913 ; Κωνσταντίνος --Α' -- Βασιλιάς των Ελλήνων -- 1868-1923Keywords
Ελευθέριος Βενιζέλος ; Ελληνικός Στρατός ; Βαλκανικοί Πόλεμοι ; Βασιλέας Κωνσταντίνος Α΄ ; Εθνικός Διχασμός ; Eleutherius Venizelos ; Greek Army ; Balkan Wars ; King Constantine I ; National SchismAbstract
Μετά την ανάληψη της πρωθυπουργίας (1910) ο Ελευθέριος Βενιζέλος αποδύθηκε σε σύντονες προσπάθειες αναδιοργάνωσης του Στρατού. Ο εκσυγχρονισμός του στρατεύματος και η διεύθυνση των επιχειρήσεων από τον Βενιζέλο απέφεραν σημαντική εδαφική, οικονομική και κοινωνική ενίσχυση του ελληνικού κράτους κατά τους Βαλκανικούς Πολέμους (1912-1913). Εντούτοις, κατά τη διεξαγωγή τους αναφάνηκαν διαφορές στρατηγικής φύσης με τον αρχιστράτηγο βασιλέα Κωνσταντίνο, οι οποίες είχαν βαθύτερη ιδεολογική διάσταση και αποκορυφώθηκαν στον Εθνικό Διχασμό (1915) με αφορμή τη στάση που έπρεπε να τηρήσει η Ελλάδα κατά τον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο. Οι εξελίξεις αυτές υπονόμευσαν τα οφέλη της προηγούμενης περιόδου, αλλά δεν ακύρωσαν μακροπρόθεσμα τη σημασία τους.
Abstract
Having become a Prime Minister (1910), Eleutherius Venizelos worked hard to reorganize the Greek Army. Under his leadership, Greece gained great benefits during the Balkan Wars (1912-1913) in terms of territorial expansion as well as economic and social growth. Though, during these wars, strategical differences between Venizelos and King Constantine, the Supreme Commander of the Greek army, came to the forefront, which veiled crucial ideological differences leading to the National Schism (1915), initiated from the question of choosing sides during the World War I. These facts undermined yet not permanently invalidated the benefits Greece had gained after Venizelos’s administration.