Η επιρροή του Εκπαιδευτικού Δράματος στην ενσυναίσθηση των εφήβων

Abstract

Η παρούσα διπλωματική εργασία έχει ως στόχο να διερευνήσει τις ενδεχόμενες ευεργετικές επιδράσεις του Εκπαιδευτικιού Δράματος στην ενσυναίσθηση των εφήβων της μεσοεφηβικής περιόδου (15-16 ετών περίπου). Για το σκοπό αυτό εφαρμόσαμεένα πρόγραμμα Διαδικαστικού Δράματος σε μια τάξη της Γ΄Γυμνασίου του Μουσικού σχολείου Αλίμου, δανειζόμενοι τα εργαλεία της Έρευνας Δράσης. Επιπροσθέτως, στα πλαίσια της έρευνας μας, η οποία αποτελεί ταυτόχρονα μια Μελέτη Περίπτωσης του "φαινομένου΄της ενσυναίσθησης, χρησιμοποιήσαμε ένα ερωτηματολόγιο πριν και μετά την παρέμβαση. Η ενσυναίσθηση αποτελεί σύνθετο φαινόμενο και περιλαμβάνει δύο διαστάσεις, τη γνωστική και τη συναισθηματική. Ταυτόχρονα, η προηγούμενη επηρεάζεται από πλήθος παραμέτρων που δυσχεραίνουν την ανάπτυξη της. Ειδικότερα, η συναισθηματική διάσταση της ενσυναίσθησης εμφανίζεται και εκφράζεται με μεγαλύτερη δυσκολία. Θεωρούμε ότι μπορούμε να επηρεάσουμε με θετικό τρόπο την ομαλή εξέλιξη της ενσυναισθητικής ικανότητας των εφήβων, είτε αυτή αποτελεί παγιωμένησυμπεριφορά είτε όχι μέσω των τεχνικών της Δραματικής Τέχνης στο σχολείο. Η μεσοεφηβική ηλικία αποτελεί μια δύσκολη και ταραγμένη περίοδο για τους μαθητές μας, αλλά ταυτόχρονα μια περίοδο γεμάτη από προκλήσεις. Η καλλιέργεια της ενσυναίσθησης μπορεί να συμβάλλει αποφασιστικά στην ενίσχυσητων κοινωνικών δεξιοτήτων των εφήβων, και κατά συνέπεια στη γνωστική και ψυχική ανάπτυξη καθώς και στην ομαλήκοινωνική τους ένταξη. Το Εκπαιδευτικό Δράμα και, γενικότερα, η Δραματική Τέχνη μπορούν να επηρεάσουν, επί τω θετικότερω, την ενσυναίσθητη ανταπόκρισητων εφήβων και να τους βοηθήσουν: α) να συνειδητοποιήσουν τις εν λόγω δυσκολίες και, β) να τις επεξεργαστούν προς όφελος της υγιούς και απρόσκοπτης ανάπτυξής τους. Η ικανότητα έκφρασης και ρύθμισης των συναισθημάτων είναι αναγκαία προϋπόθεση για την ανάπτυξη της προσωποκιτότητας, της αυτοαντίληψης, της συναισθηματικής σταθερότητας, της θετικής διάθεσης, και της αυτενέργειας των μαθητών.