Η αποτελεσματικότητα του Διεθνούς Ποινικού Δικαστηρίου
The Effectiveness of the International Criminal Court
Μεταπτυχιακή διπλωματική εργασία
Συγγραφέας
Γαλάτας, Νικόλαος
Ημερομηνία
2016-03-04Επιβλέπων
Τσιλιώτης, ΧαράλαμποςΘεματική επικεφαλίδα
Διεθνές Ποινικό Δικαστήριο ; Ποινική Δικονομία (Διεθνές δίκαιο) ; Διεθνές δίκαιο ; Διεθνή εγκλήματα ; Ποινική δικαιοσύνη, Απονομή τηςΛέξεις κλειδιά
Διεθνές Ποινικό Δικαστήριο ; Αποτελεσματικότητα ; Ουγκάντα ; Νταρφούρ ; ΝόμοςΠερίληψη
Έχοντας ως παρακαταθήκη την εμπειρία των ad hoc δικαστηρίων και γνωρίζοντας πλέον
τις αδυναμίες μιας αποτελεσματικής διεθνής ποινικής δικαιοσύνης, το Διεθνές Ποινικό
Δικαστήριο κλήθηκε να λειτουργήσει με μοναδικό κριτήριο την επιβολή του νόμου,
παραμένοντας ανεπηρέαστο από πολιτικές που θα αμφισβητούσαν την ουδετερότητα του.
Στις πρώτες "καταστάσεις" ενασχόλησης του, στην Ουγκάντα και στο Νταρφούρ, έγινε
εμφανής η αδυναμία του να επιβληθεί και να πετύχει το επιθυμητό αποτέλεσμα της σύλληψης
και της παράδοσης των υπόπτων. Δρώντας σε ένα περιβάλλον συνεχιζόμενων ένοπλων
συγκρούσεων, θεώρησε την άμεση απονομή δικαιοσύνης ως απαραίτητη προϋπόθεση για την
επίτευξη της ειρήνης και αναζήτησε την κρατική συνεργασία για την επίτευξη των στόχων
του. Με αυτές τις επιλογές αποτέλεσε αντικείμενο πολιτικής εκμετάλλευσης από τις
αντιμαχόμενες πλευρές και οδηγήθηκε σε μία δράση καθολικά μεροληπτική, σε αντίθεση με
τις ιδρυτικές διακηρύξεις των εκπροσώπων του, που είχε ως αποτέλεσμα την περαιτέρω
όξυνση της βίας και τον χαρακτηρισμό της ενασχόλησης του στις συγκεκριμένες περιπτώσεις
ως ανεπιτυχή.
Η παρούσα μελέτη σχετικά με τη δράση του Δικαστηρίου σε αυτές τις δύο "καταστάσεις"
δεν έχει ως στόχο την καταγγελία του ως έναν αναποτελεσματικό οργανισμό που δρα σε ένα
πολιτικό περιβάλλον. Αντιθέτως, υπογραμμίζει την ανάγκη να αναγνωριστεί η πολιτική
διάσταση των συνθηκών στις οποίες λειτουργεί προκειμένου οι μελλοντικές ενέργειες του να
έχουν ως αποτέλεσμα την όσο μεγαλύτερη επιτυχία του στόχου του που δεν είναι άλλος από
την σύλληψη και τιμωρία των εγκληματιών.
Περίληψη
With the legacy of the experience of the ad hoc Courts and knowing the weaknesses of an
effective international criminal justice system, the International Criminal Court was asked to
work exclusively based on law enforcement, remaining unaffected by policies that would
dispute its neutrality.
In the first “situations” of the engagement in Uganda and Darfur, the inability of its
weakness became apparent, as it does not delivered the desired result which was supposed to
be the arrest and surrender of the suspects. The International Criminal Court acted in a
continuing environment of armed conflicts and considered the direct administration of justice
as the only condition for achieving peace, while it tried to gain government cooperation in
order to achieve it's objectives. Under these options each warring side was politically
manipulate the Court and finally led to an action universally biased, in controversy to the
founding declaration of its representatives. The last one resulted to the further strengthening
of violence and to the final designation of its acts in those specific “situations” as
unsuccessful.
This current study does not aim to complaint the International Criminal Court as an
ineffective organization that operates in a political environment. On the contrary, it
emphasizes the need that political dimension of the circumstances that it operates has to be
recognized. So its future actions to perform a successful result of its objective which led to
arrest and punish criminals.
Αριθμός σελίδων
65Σχολή
Σχολή Κοινωνικών και Πολιτικών ΕπιστημώνΑκαδημαϊκό Τμήμα
Τμήμα Πολιτικής Επιστήμης και Διεθνών ΣχέσεωνΤίτλος Προγράμματος Μεταπτυχιακών Σπουδών
Διεθνείς Σχέσεις και ΠολιτικέςΓλώσσα
ΕλληνικάΟι παρακάτω άδειες σχετίζονται με αυτό το τεκμήριο: