Εμφάνιση απλής εγγραφής

Οι Δασμοί Αντί- Ντάμπινγκ της Ευρωπαϊκής Ένωσης: μέσο θεμιτής εμπορικής άμυνας ή μέσο «προστατευτισμού»;

dc.contributor.advisorΠεσμαζόγλου, Βασίλειος
dc.contributor.authorΤαταρέα, Ερατώ
dc.date.accessioned2016-10-21T13:49:48Z
dc.date.available2016-10-21T13:49:48Z
dc.date.issued2016-10-19
dc.identifier.urihttp://amitos.library.uop.gr/xmlui/handle/123456789/2821
dc.description.abstractΟι Δασμοί Αντί – Ντάμπινγκ (ΔΑ) αποσκοπούν στη διασφάλιση της διεξαγωγής του διεθνούς εμπορίου υπό δίκαιους όρους ανταγωνισμού. Οι εθνικές αρχές, όμως, μπορούν μεν να τους χρησιμοποιήσουν για τη διασφάλιση ενός δίκαιου εμπορίου αλλά μπορούν και να τους χρησιμοποιήσουν καταχρηστικά, ως μέσο ακραίας προστασίας των εγχώριων παραγωγών, επιβάλλοντας επιπλέον δασμούς και καθιστώντας τα εισαγόμενα προϊόντα ακριβότερα σε σχέση με τα ημεδαπά. Λόγω αυτής της διττής τους χρήσης, οι ΔΑ κατέληξαν να είναι ένα από τα πιο αμφιλεγόμενα μέσα εμπορικής άμυνας. Καθώς η Ευρωπαϊκή Ένωση (ΕΕ), ως τελωνειακή ένωση, είναι ένας από τους πιο συχνούς χρήστες των ΔΑ, σκοπός του πονήματος είναι να ερευνηθεί με ποιον από τους δύο τρόπους τείνει να τους χρησιμοποιεί. Στο πλαίσιο αυτό, μελετήθηκαν στοιχεία σχετικά με τις 503 ευρωπαϊκές υποθέσεις Αντί – Ντάμπινγκ που προέκυψαν την εικοσαετία 1994-2014. Από τη σχετική έρευνα διαπιστώθηκε ότι η επιβολή οριστικών ΔΑ είναι η συχνότερη έκβαση μίας υπόθεσης. Οι υποθέσεις, που εκκίνησαν προερχόμενες στην πλειονότητά τους από καταγγελίες ενωσιακών βιομηχανιών παραγωγής χάλυβα και χημικών προϊόντων, κατέληξαν στην επιβολή ΔΑ στους συγκεκριμένους τομείς και μάλιστα εναντίον των πιο επίφοβων ανταγωνιστικών οικονομιών, όπως αυτές της Κίνας και της Ινδίας. Οπότε, μπορεί να υποστηριχτεί ότι η Ένωση, προκειμένου να προστατεύσει τις εγχώριες βιομηχανίες της από τον εντεινόμενο ξένο ανταγωνισμό, χρησιμοποιεί τους ΔΑ υποκαθιστώντας την κλασσική δασμολογική προστασία. Όταν, όμως, η επιβολή των δασμών γίνεται χωρίς επαρκή οικονομική ανάλυση, υπάρχουν σημαντικές επιπτώσεις τόσο στο εσωτερικό της Ένωσης όσο και στις σχέσεις της με άλλες χώρες: δεν προστατεύεται το συνολικό συμφέρον της Ένωσης, πυροδοτούνται διαμάχες με τους εμπορικούς της εταίρους ενώ, στην πράξη, οι εξαγωγείς αποφεύγουν την περιοριστική επίδραση των ΔΑ μέσω της ανακατεύθυνσης του εμπορίου.el
dc.format.extent101el
dc.language.isoelel
dc.publisherΠανεπιστήμιο Πελοποννήσουel
dc.rightsΑναφορά Δημιουργού-Μη Εμπορική Χρήση-Όχι Παράγωγα Έργα 3.0 Ελλάδα*
dc.rights.urihttp://creativecommons.org/licenses/by-nc-nd/3.0/gr/*
dc.subjectΔιεθνές εμπόριοel
dc.subjectΕμπορική πολιτικήel
dc.subjectΕλεύθερο εμπόριοel
dc.subjectΔιεθνείς οικονομικές σχέσειςel
dc.subjectΔιεθνείς εμπορικές ρυθμίσειςel
dc.titleΟι Δασμοί Αντί- Ντάμπινγκ της Ευρωπαϊκής Ένωσης: μέσο θεμιτής εμπορικής άμυνας ή μέσο «προστατευτισμού»;el
dc.title.alternativeThe Anti-Dumping Duties of the European Union: fair trade defense or protectionism ?el
dc.typeΜεταπτυχιακή διπλωματική εργασίαel
dc.contributor.committeeΡουκανάς, Σπυρίδων
dc.contributor.committeeΠαπαδημητρίου, Πύρρος
dc.contributor.departmentΤμήμα Πολιτικής Επιστήμης και Διεθνών Σχέσεωνel
dc.contributor.facultyΣχολή Κοινωνικών και Πολιτικών Επιστημώνel
dc.contributor.masterΔιεθνείς Σχέσεις και Πολιτικέςel
dc.subject.keywordΕυρωπαϊκές πρακτικές Αντί-Ντάμπινγκel
dc.subject.keywordΔασμοί Αντί-Ντάμπιγκel
dc.subject.keywordΠροστατευτισμόςel
dc.description.abstracttranslatedAnti - Dumping (AD) duties are intended to ensure the conduct of international trade under fair competitive conditions. National authorities, however, can use them to ensure fairness in international trade but can also use them abusively, as a protectionist instrument in favour of domestic producers by imposing additional duties which make imported products more expensive than domestic. Due to this dual use, AD duties are one of the most controversial instruments of trade defense. As the European Union, as a customs union, is one of the most common users of AD measures, the aim of this paper is to investigate which of the two approaches prevails. Within this framework, data related to 503 European AD cases during the 1994-2014 period have been studied. From the present research, it transpires that the enforcement of definite AD duties is the most common outcome of a case. In particular, complaints made by European industries that produce steel and chemical products, led to AD duties in these specific sectors- and specifically against the most feared competitive economies, like China and India. So it can be argued that the European Union, in order to protect domestic industries from rising foreign competition, uses AD duties as a substitute of traditional tariff protection. In case, however, that duties are imposed without adequate economic analysis, there are severe consequences on the Union itself, but also on its relations with other countries: the best interest of the Union is not protected, trade conflicts with its commercial partners emerge, while at the same time, in practice, exporters avoid the restrictive effect of AD duties by using alternative trade channels.el


Αρχεία σε αυτό το τεκμήριο

Thumbnail
Thumbnail

Αυτό το τεκμήριο εμφανίζεται στις ακόλουθες συλλογές

Εμφάνιση απλής εγγραφής

Αναφορά Δημιουργού-Μη Εμπορική Χρήση-Όχι Παράγωγα Έργα 3.0 Ελλάδα
Εκτός από όπου επισημαίνεται κάτι διαφορετικό, το τεκμήριο διανέμεται με την ακόλουθη άδεια:
Αναφορά Δημιουργού-Μη Εμπορική Χρήση-Όχι Παράγωγα Έργα 3.0 Ελλάδα