Διερεύνηση των διεγχειρητικών παραγγόντων που επηρεάζουν τη θερμοκρασία του πυρήνα των ασθενών μετά τη χειρουργική επέμβαση.

Abstract

Εισαγωγή: Η υποθερμία είναι συνηθισμένη στους ασθενείς που υποβάλλονται σε χειρουργική επέμβαση με αναισθησία. Η υποθερμία δεν είναι μόνο μία δυσάρεστη εμπειρία, αλλά επίσης μπορεί να προκαλέσει ανεπιθύμητες ενέργειες κατά τη διάρκεια της χειρουργικής επέμβασης και να αυξήσει τον κίνδυνο μετεγχειρητικών επιπλοκών. Σκοπός: Σκοπός της παρούσας μελέτης ήταν η διερεύνηση των διεγχειρητικών παραγόντων που επηρεάζουν τη θερμοκρασία του πυρήνα των ασθενών κατά τη διάρκεια και μετά τη χειρουργική επέμβαση. Μεθοδολογία: Πρόκειται για μία προοπτική μελέτη συσχετίσεως. Τον πληθυσμό της μελέτης αποτέλεσαν ενήλικοι ασθενείς, που υπεβλήθησαν σε προγραμματισμένη χειρουργική επέμβαση. Η θερμοκρασία των ασθενών μετριόταν στο μέσο της χειρουργικής επέμβασης, κατά την είσοδο και κατά την έξοδο από τη ΜΜΑΦ με ηλεκτρονικό τυμπανικό θερμόμετρο. Η υποθερμία ορίστηκε ως η θερμοκρασία του πυρήνα του σώματος λιγότερο από 36 οC. 10 Αποτελέσματα: Στη μελέτη συμμετείχαν 944 ασθενείς ηλικίας 55,5±20,5 έτη, εκ των 54,2% ήταν άνδρες. Οι μισοί περίπου ασθενείς (52,7%) είχαν βαθμολογία ASA I και το 40,5% είχε II. Οι μισές χειρουργικές επεμβάσεις ήταν γενικής χειρουργικής. Η μέση διάρκεια των χειρουργικών επεμβάσεων ήταν 107,5±51,4 min. Η πλειοψηφία των χειρουργικών επεμβάσεων έγινε με ολική αναισθησία (69,2%). Συνολικά, το 59,6% των ασθενών ανέπτυξε υποθερμία διεγχειρητικά, το 62,7% κατά την είσοδο στη ΜΜΑΦ και το 58,1% κατά την έξοδο. Οι ασθενείς που εμφάνισαν υποθερμία διεγχειρητικά ήταν σημαντικά μεγαλύτερης ηλικίας (60,1±18,4 έναντι 48,8±21,7 έτη, p<0,05), ήταν σημαντικά περισσότεροι παχύσαρκοι και παθολογικά παχύσαρκοι (33,7% έναντι 24,1%, p<0,05), είχαν σημαντικά μεγαλύτερη βαθμολογία κατά ASA (1,6±0,7 έναντι 1,4±0,6, p<0,05) και συστολική αρτηριακή πίεση διεγχειρητικά (127,9±25,8 έναντι 121,7±27,4 mmHg, p<0,05), χορηγήθηκε σημαντικά μεγαλύτερο αριθμός οπιοειδών (1,3±0,5 έναντι 1,2±0,5, p<0,05), χορηγήθηκε σε σημαντικά μεγαλύτερο ποσοστό μυοχάλαση (72,3% έναντι 41,3%, p<0,05), υπεβλήθησαν σε σημαντικά μεγαλύτερο ποσοστό σε ολική αναισθησία (74,1% έναντι 61,8%, p<0,05), είχαν σημαντικά μικρότερη διάρκεια χειρουργικής επέμβασης (101,3±47,2 έναντι 115,1±54,7 min, p<0,05), υπεβλήθησαν σε σημαντικά λιγότερες μεγάλες χειρουργικές επεμβάσεις διάρκειας 180-240 min (3,6% έναντι 7,4%, p<0,05), είχαν σημαντικά μικρότερη θερμοκρασία διεγχειρητικά (35,5±0,3 έναντι 36,2±0,2 οC, p<0,05), είχαν σημαντικά λιγότερες σφίξεις διεγχειρητικά (78,2±17,9 έναντι 80,8±18,3 bpm, p<0.05), χρησιμοποιήθηκε ως γενικό αναισθητικό σε σημαντικά μικρότερο ποσοστό δεσοφλουράνιο (0,7% έναντι 3,6%, p<0,05) και συνδυασμός προποφόλης και δεσοφλουρανίου (18,4% έναντι 42,1%, p<0,05), χορηγήθηκαν οπιοειδή σε σημαντικά μικρότερο ποσοστό (2,3% έναντι 5%, p<0.05) και είχαν τοποθετηθεί σε σημαντικά μικρότερο ποσοστό σε γυναικολογική θέση (11,6% έναντι 20%, p<0,05). Συμπεράσματα: Η συχνότητα εμφάνισης υποθερμίας διεγχειρητικά ήταν 59,6%, ενώ κατά την εισαγωγής και έξοδο από τη ΜΜΑΦ ήταν 62,7% και 58,1% αντίστοιχα. Συνιστάται η παρακολούθηση της θερμοκρασίας του σώματος, η λήψη των απαραίτητων μέτρων για την πρόληψη της υποθερμίας και η θέρμανση κάθε ασθενή που θα υποβληθεί σε χειρουργική επέμβαση, η οποία πιθανόν να διαρκέσει περισσότερο από 30 λεπτά. Η αποφυγή της υποθερμίας κατά τη διεγχειρητική περίοδο είναι προτιμότερη από τη θεραπεία της στη μετεγχειρητική περίοδο.