Αυτοάνοσα νοσήματα και εργασία στο Δημόσιο Τομέα
Μεταπτυχιακή διπλωματική εργασία
Author
Ροτζιώκου, Χριστίνα
Date
2019-01Advisor
Σπυριδάκης, ΕμμανουήλSubject
Αυτοάνοσα νοσήματα ; Άτομα με αναπηρίες -- Επαγγελματική απασχόληση -- Ελλάδα ; Εργασία και εργαζόμενοι -- Ελλάδα ; Στίγμα (Κοινωνική Ψυχολογία) ; Περιθωριοποίηση, Κοινωνική -- Ελλάδα ; Ανθρώπινα δικαιώματα -- ΕλλάδαKeywords
Εργαζόμενοι με αναπηρία ; Αυτοάνοσα νοσήματα ; Στίγμα ; Ηθική παρενόχληση ; Εύλογες προσαρμογές ; Disabled workers ; Autoimmune diseases ; Stigma ; Moral harassment ; Reasonable adjustmentsAbstract
Η επιλογή της συγκεκριμένης μελέτης προέκυψε από την ανάγκη να διερευνηθεί ένας χώρος στον οποίο η αναπηρία ενδεχομένως να μην είναι «ορατή», όπως συμβαίνει με άλλες αναπηρίες και έγινε με κριτήριο ότι τα αυτοάνοσα νοσήματα αντιπροσωπεύουν την τέταρτη μεγαλύτερη αιτία αναπηρίας.
Σκοπός της εργασίας είναι να αναδειχθούν οι δυσχέρειες που αντιμετωπίζουν οι εργαζόμενοι στο Δημόσιο τομέα, που πάσχουν από αυτοάνοσα νοσήματα, στην εργασία τους και στις σχέσεις με τους συναδέλφους. Μελετήθηκαν οι στάσεις και οι συμπεριφορές των συναδέλφων τους και η εργασιακή ενσωμάτωση και απόδοση τους στον οργανισμό.
Διαπιστώθηκε ότι τα κοινωνικά υποκείμενα αποδίδουν διαφορετικό νόημα και διαχειρίζονται με διαφορετικό τρόπο την αναπηρία τους. Ωστόσο, τα υψηλά επίπεδα άγχους και ο φόρτος εργασίας λειτουργούν αρνητικά, ιδιαίτερα σε περιόδους υποτροπών της νόσου. Ο αυτοστιγματισμός και η ηθική παρενόχληση είναι συχνό φαινόμενο και αντανακλά τα στερεότυπα της κοινωνίας και την οργανωσιακή κουλτούρα του οργανισμού.
Η απουσία εύλογων προσαρμογών και τα ιδεολογικά εμπόδια λειτουργούν ανασταλτικά ενισχύοντας την αντίληψη ότι τα άτομα που πάσχουν από κάποιο χρόνιο νόσημα δεν είναι παραγωγικά. Η άδικη μεταχείριση των συναδέλφων τους οδηγεί στην αδιαφορία, ενώ οι περισσότεροι δεν θέλουν να αναλάβουν μια θέση ευθύνης.
Το δεδομένο που αναδύεται ιδιαίτερα έντονα αφορά την επιθυμία των υποκειμένων να εργαστούν για αυτό και επιμένουν να παραμείνουν ενεργοί εργαζόμενοι. Κάποιοι διεκδικούν να ανατρέψουν την στερεοτυπική εικόνα που έχουν οι συνάδελφοί τους και εργάζονται δίχως να κάνουν χρήση των ευεργετικών διατάξεων. Η εργασιακή ενσωμάτωση συνδέεται με τη θέση που κατέχει στην ιεραρχία, το επίπεδο εκπαίδευσης, το επίπεδο αυτοεκτίμησης και τις προσωπικές αντοχές.
Παρά τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν αναπτύσσουν πρακτικές δράσεις που τους βοηθούν στη διαχείριση των καθημερινών ζητημάτων και την επιτέλεση του ρόλου τους με τον καλύτερο δυνατό τρόπο, τόσο μέσα στο χώρο της εργασίας, όσο και στην κοινωνία.
Abstract
The choice of this study arose from the need to investigate a place where disability may not be "visible", as with other disabilities, on the basis that autoimmune diseases represent the fourth largest cause of disability.
The aim of the paper is to highlight the difficulties faced by public sector workers suffering from autoimmune diseases, their work and relationships with colleagues. The attitudes and behaviors of their colleagues and their work integration and performance in the organization were studied.
It has been found that social subjects attribute different meanings and manage their disability in a different way. However, high levels of stress and workload work negatively, especially during periods of relapse of the disease. Self-esteem and moral harassment is a common phenomenon and reflects the stereotypes of society and the organizational culture of the organization.
The absence of reasonable adjustments and ideological obstacles are inhibiting the perception that people with a chronic illness are not productive. Unfair treatment of their colleagues leads to indifference, while most do not want to take a position of responsibility.
The data emerging particularly strongly relates to the desire of the subjects to work for it and insist on remaining active workers. Some claim to overturn the stereotypical image of their colleagues and work without using the beneficial arrangements. Work integration is linked to the position that someone occupies in the hierarchy, the level of education, self-esteem, and personal endurance.
Despite the problems they face, they develop practical actions that help them manage the everyday issues and perform their role in the best possible way, both in the workplace and in society.