Διαπολιτισμικές Δεξιότητες στην Ελλάδα-Προετοιμασία για τη ζωή για όλους μέσα σ’ έναν ετερογενή κόσμο
Subject
Πολυπολιτισμικότητα -- Ελλάδα ; Διαπολιτισμική επικοινωνία -- Ελλάδα ; Πολυπολιτισμική εκπαίδευση -- Ελλάδα ; Διαπολιτισμικός προσανατολισμός -- Ελλάδα ; Παγκοσμιοποίηση -- Ελλάδα ; Συνεχιζόμενη εκπαίδευση -- ΕλλάδαKeywords
Διαπολιτισμικότητα ; Διαπολιτισμική εκπαίδευση ; Διαπολιτισμικές δεξιότητες ; Δια βίου μάθηση ; Πολυπολιτισμικότητα ; Interculturalism ; Intercultural education ; Intercultural skills ; Lifelong learning ; MulticulturalismAbstract
Στον σημερινό κόσμο, η παγκοσμιοποίηση και οι νέες τεχνολογίες έχουν επηρεάσει σημαντικά την
καθημερινότητα των ατόμων. Οι άμεσες και έμμεσες αλληλοεπιδράσεις, με ολοένα και περισσότερη
συμμετοχή ατόμων από διαφορετικό γλωσσικό και πολιτισμικό υπόβαθρο, δημιούργησε νέες
ευκαιρίες επικοινωνίας αλλά και σημαίνουσες προκλήσεις. Στα πλαίσια αυτά, κρίνεται απαραίτητη η
ανάπτυξη νέων δεξιοτήτων για την αποτελεσματική επικοινωνία υπερβαίνοντας τις όποιες γλωσσικές
και πολιτισμικές διαφορές. Αυτό περιλαμβάνει όχι μόνο την κατανόηση του «εαυτού μας»-είτε στη
μητρική γλώσσα, είτε στη γλώσσα του συνομιλητή, αλλά, ίσως το πιο σημαντικό, (περιλαμβάνει) την
εκμάθηση νέων συμπεριφορών και στυλ αλληλεπίδρασης που εκτείνονται πέρα από τα εγγενή
συστήματα. Αυτές οι ιδέες, ήταν καθοριστικές για την ανάπτυξη του πεδίου της διαπολιτισμικής
εκπαίδευσης, ως μια νέα προσέγγιση της εθνο-πολιτισμικής ποικιλομορφίας. Στην παρούσα εργασία
μελετάται το πεδίο της διαπολιτισμικής εκπαίδευσης, που έχει αναπτυχθεί ως απάντηση σε αυτές τις
επιταγές. Μετά την περιγραφή της ανάπτυξης της διαπολιτισμικής εκπαίδευσης και της
βιβλιογραφικής ανασκόπησης αυτή η μελέτη καταλήγει στο συμπέρασμα ότι η εκπαίδευση, με
διαπολιτισμική έννοια είναι σήμερα η πιο κατάλληλη απάντηση στην παγκοσμιοποίηση και την
αλληλεξάρτηση. Ο διάλογος για τη διαπολιτισμικότητα παραμένει ανοιχτός και γόνιμος. Κοινή
διαπίστωση αποτελεί η επιστημονική συναίνεση για την αναγκαιότητα διασύνδεσης διαπολιτισμικής
εκπαίδευσης, εκπαίδευσης και Δια Βίου Μάθησης ώστε η διαπολιτισμική εκπαίδευση να μη μένει
μόνο στα όρια του επιστημονικού ζητήματος.
Abstract
In today's world, globalization and new technologies have significantly affected people's daily lives.
Direct and indirect interactions, with more and more participation of people from diverse linguistic
and cultural experiences, created new communication opportunities but also significant challenges. In
this context, it is considered essential to develop new skills for effective communication, overcoming
any linguistic and cultural differences. This includes not only understanding "ourselves" - either in the
native language or in the language of the interlocutor, but, perhaps most importantly, (involves)
learning new behaviors and styles of interaction that extend beyond native systems. These ideas were
decisive for the development of the field of intercultural education, as a new approach to ethno-cultural
variety. In this paper, the field of intercultural education is studied, which has been established in
response to these imperatives. After describing the development of intercultural education and
literature review, this study concludes that education, in an intercultural sense, is today the most
appropriate response in globalization and interdependence. The dialogue on interculturalism remains
open and fruitful. A common finding is the scientific consensus on the necessity of connecting
intercultural education, education and Lifelong Learning so that intercultural education does not stay
only at the limits of the scientific issue.