Συγκριτική μελέτη αφηγηματικών ικανοτήτων σε παιδιά προσχολικής ηλικίας με διαταραχή αυτιστικού φάσματος και τυπικής ανάπτυξης. Αξιολόγηση γλωσσικών και γνωστικών παραμέτρων
Subject
Διαταραχές αυτιστικού φάσματος ; Παιδιά ; Υγεία, Εκπαίδευση ; Γνωστική και αντιληπτική ανάπτυξη ; Γλωσσικές διαταραχές ; Νευρολογική αξιολόγηση στα παιδιά ; Autism spectrum disorders ; Child ; Health Education ; Language acquisition ; Language disorders in childrenKeywords
Διαταραχή Αυτιστικού Φάσματος, αφηγηματικές ικανότητες, πραγματολογικές δεξιότητες, γνωστικές δεξιότητες, συγκριτική μελέτη ; Autism Spectrum Disorder, high-functioning autism spectrum disorder, narrative skills, pragmatic skills, language development, comparative studyAbstract
Παρά την εκτεταμένη έρευνα στο πεδίο των αφηγηματικών ικανοτήτων παιδιών με Διαταραχή Αυτιστικού Φάσματος (ΔΑΦ), παρατηρείται σημαντικό ερευνητικό κενό στη συγκριτική μελέτη των αφηγηματικών ικανοτήτων μεταξύ παιδιών προσχολικής ηλικίας με ΔΑΦ και παιδιών τυπικής ανάπτυξης. Η ελληνική βιβλιογραφία παρέχει δεδομένα για τις αφηγηματικές δεξιότητες παιδιών με ΔΑΦ συγκριτικά με παιδιά τυπικής ανάπτυξης, τα οποία ωστόσο αφορούν κυρίως παιδιά σχολικής ηλικίας Η παρούσα εργασία επιχειρεί να καλύψει το ερευνητικό κενό που εντοπίζεται στη συγκριτική μελέτη των αφηγηματικών ικανοτήτων μεταξύ παιδιών με Διαταραχή Αυτιστικού Φάσματος (ΔΑΦ) και παιδιών τυπικής ανάπτυξης. Μέσα από την ανασκόπηση της βιβλιογραφίας, η έρευνα εντόπισε δύο βασικά μοτίβα:
Πρώτον, υπάρχει σαφής διάκριση ανάμεσα στις βασικές γλωσσικές ικανότητες (όπως γραμματική και σύνταξη), οι οποίες παραμένουν σχετικά ανεπηρέαστες, και στις πραγματολογικές ικανότητες (όπως η χρήση της γλώσσας σε κοινωνικά πλαίσια), όπου παρατηρούνται σημαντικές δυσκολίες. Δεύτερον, καθώς τα παιδιά με ΔΑΦ μεγαλώνουν, ενώ βελτιώνονται στις βασικές αφηγηματικές δεξιότητες (όπως η δομή των προτάσεων), παρουσιάζουν αυξανόμενη δυσκολία στην εξαγωγή συμπερασμάτων και την κατανόηση αφηρημένων εννοιών. Με βάση αυτά τα ευρήματα, προτείνεται η ανάπτυξη εξατομικευμένων θεραπευτικών προγραμμάτων που θα εστιάζουν ιδιαίτερα στις κοινωνικές και συναισθηματικές πτυχές της επικοινωνίας, πέρα από τις παραδοσιακές γλωσσικές ασκήσεις.
Abstract
Despite extensive research in the field of narrative abilities of children with Autism Spectrum Disorder (ASD), there is a significant research gap in the comparative study of narrative abilities between preschool children with ASD and typically developing children. The Greek literature provides data on the narrative skills of children with ASD compared to typically developing children, but these data mainly concern school-aged children. This paper attempts to fill the research gap in the comparative study of narrative skills between children with Autism Spectrum Disorder (ASD) and typically developing children. Through a review of the literature, the research identified two main patterns: First, there is a clear distinction between basic language skills (such as grammar and syntax), which remain relatively unaffected, and pragmatic skills (such as using language in social contexts), where significant difficulties are observed. Second, as children with ASD get older, while improving in basic narrative skills (such as sentence structure), they show increasing difficulty in making inferences and understanding abstract concepts. Based on these findings, it is suggested that individualized treatment programs should be developed that focus particularly on the social and emotional aspects of communication, in addition to traditional language exercises.