Η Χρήση Κοινωνικών Ιστοριών για την Ενίσχυση Κοινωνικών Δεξιοτήτων και Συναισθηματικής Ρύθμισης σε Παιδιά με Αυτισμό
Subject
Διαταραχές αυτιστικού φάσματος στα παιδιά ; Κοινωνικές δεξιότητες-Θεραπευτική χρήση ; Συμπεριφορισμός (Ψυχολογία) ; Ειδική αγωγή ; Autism spectrum disorders in children ; Social skills-Therapeutic use ; Behaviorism (Psychology) ; Special educationKeywords
Ειδική αγωγή, αυτισμός, κοινωνικές ιστορίες, συναισθηματική ρύθμιση, ενίσχυση κοινωνικών δεξιοτήτων ; Special education, autism, social stories, emotional regulation, enhancement of social skillsAbstract
Η παρούσα διπλωματική εργασία διερευνά την αποτελεσματικότητα των κοινωνικών ιστοριών ως εργαλείου παρέμβασης στην ειδική αγωγή, στοχεύοντας συγκεκριμένα σε παιδιά με διαταραχές του φάσματος του αυτισμού. Οι κοινωνικές ιστορίες είναι βοηθήματα μάθησης βασισμένα στην αφήγηση που αναπτύχθηκαν για να βοηθήσουν τα παιδιά να κατανοήσουν και να πλοηγηθούν σε περίπλοκα κοινωνικά περιβάλλοντα μέσα από σαφή, λεπτομερή σενάρια. Παρά την ευρεία εφαρμογή τους σε εκπαιδευτικά περιβάλλοντα, οι ολοκληρωμένες αξιολογήσεις της αποτελεσματικότητάς τους ήταν λίγες. Η παρούσα μελέτη αντιμετωπίζει αυτό το κενό πραγματοποιώντας μια λεπτομερή μελέτη περίπτωσης ενός παιδιού με το όνομα Κ, το οποίο συμμετέχει σε εξειδικευμένο πρόγραμμα σε Κέντρο Δημιουργικής Απασχόλησης Ατόμων με Ειδικές Ανάγκες.
Η έρευνα υιοθετεί μια ποιοτική μεθοδολογία μελέτης περίπτωσης, χρησιμοποιώντας δεδομένα παρατήρησης και αξιολογήσεις συμπεριφοράς για να εκτιμήσει τον αντίκτυπο των κοινωνικών ιστοριών στις κοινωνικές αλληλεπιδράσεις και προσαρμογές συμπεριφοράς του Κ. Η μελέτη μετρά συγκεκριμένα αποτελέσματα όπως είναι η βελτιωμένη κατανόηση των κοινωνικών ενδείξεων, οι βελτιωμένες δεξιότητες επικοινωνίας και η αυξημένη δέσμευση στις κοινωνικές αλληλεπιδράσεις. Τα ευρήματα αποκαλύπτουν ότι οι κοινωνικές ιστορίες συμβάλλουν σημαντικά στη βελτίωση αυτών των πτυχών της κοινωνικής συμπεριφοράς σε παιδιά με αυτισμό υψηλής λειτουργικότητας. Επιπλέον, η έρευνα συζητά την ενσωμάτωση κοινωνικών ιστοριών σε ευρύτερες εκπαιδευτικές στρατηγικές, τονίζοντας τον ρόλο τους στην προώθηση της κατανόησης και της ενσυναίσθησης μεταξύ των συνομηλίκων χωρίς αναπηρία.
Επιπλέον, η μελέτη διερευνά τις θεωρητικές βάσεις των κοινωνικών ιστοριών, ανιχνεύοντας την ανάπτυξη και την εφαρμογή τους στο πλαίσιο των γνωστικών και συμπεριφορικών θεωριών. Εξετάζει τα παιδαγωγικά πλαίσια που υποστηρίζουν τη χρήση παρεμβάσεων που βασίζονται στην αφήγηση και αξιολογεί τις μακροπρόθεσμες επιπτώσεις στην κοινωνική ικανότητα και τη συναισθηματική ευημερία των μαθητών.
Αυτή η περιεκτική ανάλυση υπογραμμίζει τη δυνατότητα των κοινωνικών ιστοριών να βελτιώσουν τα εκπαιδευτικά αποτελέσματα για παιδιά με αυτισμό. Τα ευρήματα συνηγορούν υπέρ της συστηματικής ενσωμάτωσης εργαλείων που βασίζονται στην αφήγηση στα προγράμματα σπουδών της ειδικής αγωγής, προτείνοντας τροποποιήσεις στις τρέχουσες εκπαιδευτικές πρακτικές για την καλύτερη αντιμετώπιση των αναγκών των παιδιών με αυτισμό. Παρέχοντας εμπειρική υποστήριξη για τα οφέλη των κοινωνικών ιστοριών, αυτή η μελέτη συνεισφέρει πολύτιμες γνώσεις στον τομέα της ειδικής αγωγής, προσφέροντας τεκμηριωμένες συστάσεις σε εκπαιδευτικούς και υπεύθυνους χάραξης πολιτικής με στόχο τον εμπλουτισμό των μαθησιακών εμπειριών των παιδιών με αυτισμό.
Abstract
This dissertation investigates the effectiveness of social stories as an intervention tool in special education, specifically targeting children with autism spectrum disorders. Social stories are narrative-based learning aids developed to help children understand and navigate complex social environments through clear, detailed scenarios. Despite their widespread implementation in educational settings, comprehensive evaluations of their efficacy have been sparse. This study addresses this gap by conducting a detailed case study of a child named K, who participates in a specialized program at a Center for Creative Occupations for Individuals with Special Needs.
The research adopts a qualitative case study methodology, utilizing observational data and behavioral assessments to evaluate the impact of social stories on Nikos’s social interactions and behavioral adjustments. The study measures specific outcomes such as improved comprehension of social cues, enhanced communication skills, and increased engagement in social interactions. The findings reveal that social stories significantly contribute to improving these aspects of social behavior in children with high-functioning autism. Moreover, the research discusses the integration of social stories within broader educational strategies, highlighting their role in promoting understanding and empathy among peers without disabilities.
Furthermore, the study explores the theoretical underpinnings of social stories, tracing their development and application within the context of cognitive and behavioral theories. It examines the pedagogical frameworks that support the use of narrative-based interventions and assesses the long-term impacts on students’ social competence and emotional well-being.
This comprehensive analysis underscores the potential of social stories to enhance educational outcomes for children with autism. The findings advocate for the systematic integration of narrative-based tools in special education curricula, proposing modifications to current educational practices to better accommodate the needs of children with autism. By providing empirical support for the benefits of social stories, this study contributes valuable insights to the field of special education, offering evidence-based recommendations to educators and policymakers aimed at enriching the learning experiences of children with autism.