Φιλολογική προσέγγιση κοντακίου στους Αγίους Τεσσαράκοντα Μάρτυρες του Ρωμανού Μελωδού: Από τον κώδικα 212 της Πάτμου, φφ. 200ν-203

Συνοδινού, Γεωργία

Μεταπτυχιακή διπλωματική εργασία

Author

Συνοδινού, Γεωργία

Date

2020-02

Abstract

Η εκκλησιαστική υμνογραφία αναπτύχθηκε πολύ κυρίως τον Η΄ και Θ΄ αι., όμως άρχισε να παρακμάζει τον ΙΑ΄ αι., κυρίως λόγω της συμπλήρωσης της λειτουργίας. Στα τέλη του Ε΄ αι. εμφανίζεται το κοντάκιον που ψαλλόταν από τον ιερέα και το σύνολο των πιστών επαναλάμβανε το εφύμνιο. Το περιεχόμενό του είναι διηγηματικό και η γλώσσα του κοντά στην ελληνιστική κοινή των Ο΄. Μεγάλες υπήρξαν και οι επιρροές από τις συριακές ομιλίες. Υπήρξε προϊόν αλληλεπίδρασης της συριακής με την ελληνική υμνογραφία. Τα κοντάκια διαιρούνται σε Πανηγυρικά ή Εγκωμιαστικά, Δογματικά ή Διδακτικά και Επ΄ Ευκαιρία ή Επίκαιρα. Τον Η΄ αι. τα κοντάκια εκτοπίζονται από τους κανόνες. Ο άγιος Ρωμανός ο Μελωδός τελειοποίησε το είδος του κοντακίου. Μεγάλη επιρροή στο έργο του άσκησε ο άγιος Εφραίμ ο Σύρος. Ο ύμνος του Ρωμανού για τους Αγίους Τεσσαράκοντα Μάρτυρες αρχικά αναφερόταν σε όλους τους μάρτυρες του Χριστιανισμού, αλλά μετά τον εμπλουτισμό του με συγκεκριμένο προοίμιο και κάποιες άλλες προσθήκες, συνδέθηκε με την εορτή των αγίων Τεσσαράκοντα, που βασανίστηκαν και πέθαναν στη λίμνη της Σεβάστειας στην Αρμενία το 320 π. Χ. και η μνήμη τους εορτάζεται από την Ορθόδοξη Εκκλησία στις 9 Μαρτίου. Ο ύμνος αποτελείται από τρία προοίμια και δεκαεννέα στροφές που ενώνονται με το εφύμνιο. Οι στροφές σχηματίζουν ακροστιχίδα. Η γλώσσα που χρησιμοποιεί ο ποιητής είναι απλή, καθώς ο ύμνος προοριζόταν για εκκλησιαστική χρήση. Η δομή δεν είναι αυστηρή και ο ύμνος περιλαμβάνει πλούτο ιδεών. Επιπλέον, οι περισσότερες λέξεις προέρχονται από την Παλαιά και την Καινή Διαθήκη. Υπάρχει ισοστιχία και σε μερικούς στίχους έχουμε ομοτονία, ισοσυλλαβία. Το μέτρο είναι ρυθμοτονικό. Ακόμη, υπάρχουν αρκετά σχήματα λόγου.

Abstract

Ecclesiastical hymnography was developed greatly in the 8th and 9th centuries but it began to decline mainly due to the completion of the function in the 11th century. At the end of the 5th century there was the kontakion, which was chanting by the priest, and all the faithful repeated the efymnion. Its content is descriptive and its language closes to the Hellenistic O΄ audience. There have also been major influences from Syrian speeches. It was a product of interaction between Syrian and Greek hymnography. The kontakions are divided into Festive or Praiseworthy, Doctrinal or Didactic and Occasional or Current. In the 8th century the kontakions were displaced by the rules. Saint Romanos Melodos perfected the kind of kontakion. Saint Ephraim the Syrian had a great influence on his work. The Roman hymn to the Saints Forty Witnesses at first referred to all witnesses of Christianity but after its enrichment with a specific preamble and some other additions it was associated with the feast of Saints Forty Witnesses who tortured and died at Lake Sevastia in Armenia in 320 BC. and their memory is celebrated by the Orthodox Church on March 9th. The hymn consists of three preambles and nineteen strophes which connected by efymnion. The strophes form an acrostic. The language used by the poet is simple, since the hymn was intended for ecclesiastical use. The structure is not strict and the hymn includes a wealth of meanings. In addition the most words come from the Old and New Testaments. There is a conversion and in some verses we have homotonia, isosyllabia. The meter is rhythmic. There are also several speech patterns.

Number of pages

81 σελ.

Faculty

Σχολή Ανθρωπιστικών Επιστημών και Πολιτισμικών Σπουδών

Academic Department

Τμήμα Φιλολογίας

Post-graduate program

Βυζαντινός Κόσμος: η σχέση του με την Αρχαιότητα και τον Νεότερο Ελληνισμό

Language

Greek

URI

http://amitos.library.uop.gr/xmlui/handle/123456789/5515

Collections

Τμήμα Φιλολογίας (Μ. Δ. Ε.)

Show full item record

Except where otherwise noted, this item's license is described as
Αναφορά Δημιουργού-Μη Εμπορική Χρήση-Όχι Παράγωγα Έργα 3.0 Ελλάδα