Ισοκράτης. Λόγοι «Ευαγόρας» και «Προς Νικοκλέα». Ηθικές αξίες
Subject
Ισοκράτης -- ο Αθηναίος , 436-338 -- Ερμηνεία και κριτική ; Ισοκράτης -- ο Αθηναίος , 436-338 -- Ευαγόρας ; Ισοκράτης -- ο Αθηναίος , 436-338 -- Προς Νικοκλέα ; Ηθική στη λογοτεχνία ; Αξίες στη λογοτεχνία ; Ρητορική -- Φιλοσοφία ; Ομιλίες, λόγοι, κλπ., Ελληνικοί -- Ιστορία και κριτική ; Ρητορική, ΑρχαίαKeywords
Ισοκράτης ; Σοφιστές ; Ευαγόρας ; Προς Νικοκλέα ; Παιδεία ; Αρετή ; Isocrates ; Sophists ; Evagoras ; Ad Nicoclem ; Education ; VirtueAbstract
Σκοπός της παρούσης εργασίας είναι η ανάλυση δύο λόγων του Ισοκράτη: του «Ευαγόρα» και «Προς Νικοκλέα», οι οποίοι μελετώνται συνολικά και αναλύονται ως προς τις ηθικές αξίες που περιέχουν. Η μεθοδολογία της εργασίας στηρίζεται στη συλλογή δευτερoγενών δεδομένων αναφορικά με τη σκιαγράφηση του ιστορικού πλαισίου του Ισοκράτη, το ρόλο των σοφιστών, το ύφος του Ισοκράτη, αλλά και τις ηθικές αξίες στα δύο έργα του Ισοκράτη και τις λογικές αρχές και τη φιλοσοφία του Ισοκράτη. Στη συνέχεια μέσα από τη μεθοδολογία της ανάλυσης περιεχομένου αναλύονται τα δύο έργα του Ισοκράτη εστιάζοντας στις φιλοσοφικές του αρχές. Μέσα από την ανάλυση των δύο λόγων αναδείχθηκαν οι ηθικές αρετές του Ισοκράτη, θεμέλιο της οποίας αποτελεί η μίμηση ηθικών αρετών υποδειγματικών ανθρώπων ή παραδειγμάτων, δίνοντας μια διαχρονική διάσταση στη μίμηση αυτή ανεξαρτήτως εποχής και συνθηκών. Σύμφωνα με τα βασικά συμπεράσματα της μελέτης για τον Ισοκράτη ρητορική και φιλοσοφία ταυτίζονται με κάποιον τρόπο, αποδίδοντας στη φιλοσοφία μια πιο πρακτική σημασία, περιγράφοντάς την ως γνώση που μπορεί ο άνθρωπος να χρησιμοποιήσει για να χειριστεί πιο επιτυχημένα τη ζωή του. Κεντρικό ρόλο στη φιλοσοφία του, έχει η παιδεία, η οποία περιγράφεται όχι ως καλλιέργεια ευγλωττίας αλλά ως κοινή πολιτισμική παράδοση και συμμετοχή σε αυτήν.
Abstract
The purpose of this paper is to analyze two orations of Isocrates: “Evagoras” and “Ad Nicoclem”, which are studied as a whole and are analyzed in terms of the moral values they contain. The methodology of the study is based on the collection of secondary data regarding the outline of the historical context of Isocrates, the role of the Sophists, the style of Isocrates, but also the moral values in the two works of Isocrates and the logical principles and philosophy of Isocrates. Then, through the methodology of content analysis, the two works of Isocrates are analyzed, focusing on his philosophical principles. Through the analysis of the two orations, the moral virtues of Isocrates emerged, the foundation of which is the imitation of the moral virtues of exemplary people or examples, giving a timeless dimension to this imitation regardless of time and circumstances. According to the main conclusions of the study, for Isocrates rhetoric and philosophy are somehow identified, giving philosophy a more practical meaning, describing it as knowledge that man can use to handle his life more successfully. Central to his philosophy is education, which is described not as a culture of eloquence but as a common cultural tradition and participation in it.