Κοινωνικό ασφαλιστικό σύστημα. Συντάξεις - Μεταρρυθμίσεις - Επιπτώσεις - Επιρροές
Subject
Κοινωνική ασφάλιση -- Ελλάδα ; Κοινωνική ασφάλιση -- Ευρώπη, Νότια ; Συνταξιοδότηση -- Κυβερνητική πολιτική -- Ελλάδα ; Συντάξεις γήρατος -- ΕλλάδαKeywords
Συνταξιοδοτικά συστήματα ; Μεταρρυθμίσεις ; Επιπτώσεις ; Επιρροές ; Pension systems ; Reforms ; Impacts ; InfluencesAbstract
Η οικονομική κρίση που κυριάρχησε στα τέλη της δεκαετίας του 2000 ανέδειξε τις διαχρονικές παθογένειες του ασφαλιστικού συστήματος στην Ελλάδα. Η αρχιτεκτονική δομή του εξυπηρετούσε τις ανάγκες μιας εποχής με διαφορετικές κοινωνικές και οικονομικές παραμέτρους δίνοντας προτεραιότητα στην παροχή συντάξεων και στην κάλυψη του κινδύνου του γήρατος. Οι επερχόμενες προκλήσεις όπως είναι η δημογραφική γήρανση, οι ευέλικτες μορφές εργασίας, τα αυξημένα ποσοστά ανεργίας απαιτούν ένα θαρραλέο εκσυγχρονισμό του συστήματος που θα επηρεάσει και θα διαμορφώσει εκ νέου τις κοινωνικές πεποιθήσεις αλλά θα δοκιμάσει και την ικανότητα της κοινωνίας να προσαρμόζεται σε ένα διαρκώς μεταβαλλόμενο περιβάλλον στα πλαίσια της παγκοσμιοποίησης και του ανταγωνισμού.
Η δημοσιονομική κρίση βρίσκει τη χώρα χωρίς εναλλακτικές λύσεις και την εξαναγκάζει σε εξωτερικό δανεισμό με προϋπόθεση τη λήψη επώδυνων μέτρων. Η μελέτη μετά από μια εισήγηση στη διάρθρωση του κοινωνικού ασφαλιστικού συστήματος και την παρουσίαση του σημερινού συνταξιοδοτικού συστήματος της Ελλάδος, αναδεικνύει τις συνθήκες και τα προβλήματα που επικρατούσαν πριν την κρίση εντοπίζοντας το ρόλο που διαδραματίζει η Ευρωπαϊκή Ένωση στα πλαίσια της σύγκλισης και εναρμόνισης των συστημάτων των κρατών μελών. Ακολούθως παρουσιάζονται οι μεταρρυθμίσεις που εφαρμόστηκαν μετά την κρίση ενώ τονίζεται η ανάγκη των μεταρρυθμίσεων. Ορμώμενη από το γεγονός ότι τις ιδιαιτερότητες του συστήματος της Ελλάδος τις μοιράζονται όλες οι χώρες της Νότιας Ευρώπης στη συνέχεια γίνεται παρουσίαση των μεταρρυθμίσεων των συνταξιοδοτικών συστημάτων της Ισπανίας και της Ιταλίας και πως ανταποκρίθηκαν στην δυσμενή συγκυρία. Τα γεγονότα έδειξαν ότι μέσα από απροσδιόριστες ανατροπές είναι δυνατόν να υπάρξουν μεταρρυθμίσεις που θα οδηγήσουν τα συστήματα ασφάλισης στην απεξάρτηση από την διαδρομή του ιστορικού παρελθόντος. Το ζητούμενο όμως είναι να αποτελέσουν οι μεταρρυθμίσεις αντικείμενο για ανάπτυξη προασπίζοντας τα κοινωνικά δικαιώματα και την κοινωνική συνοχή.
Abstract
The economic crisis that prevailed in the late 2000s highlighted the long-standing pathogenesis of the insurance system in Greece. Its architectural structure catered to the needs of an era with different social and economic parameters, giving priority to the provision of pensions and the coverage of the risk of old age. The coming challenges such as demographic aging, flexible working patterns, and rising unemployment rates require a courageous modernization of the system that will affect and reshape social beliefs but will also test the capacity of society to adjust to a constantly changing environment in the context of globalization and competition.
The fiscal crisis finds the country without alternative solutions and forces it to external lending on the condition that austere measures are taken. The study, following a suggestion regarding the structure of the social insurance system and the presentation of the current pension system in Greece, highlights the conditions and problems that prevailed before the crisis, identifying the role that the European Union plays a part in the convergence and harmonization of Member States' systems. Then, it presents the reforms that were implemented after the crisis, while stressing the need for reforms. Given the fact that the particularities of the Greek system are shared by all the countries of Southern Europe, the reforms of the pension systems in Spain and Italy are then presented focusing on how these countries responded to adverse circumstances. The events have shown that, through undefined twists, it is possible to have reforms that will lead to the independence of pensions systems from the path of the historical past. Yet, the aim is to make reforms a subject for development by defending social rights and social cohesion.