European Policies during the Refugee Crisis: A Challenge for EU Civilian and Normative Power
Ευρωπαϊκές Πολιτικές Κατά την Προσφυγική Κρίση: Πρόκληση για την Πολιτική & Κανονιστική Ισχύ της Ε.Ε.
Μεταπτυχιακή διπλωματική εργασία
Συγγραφέας
Γκολέμη, Ελένη
Ημερομηνία
2021-03-17Επιβλέπων
Πετρόπουλος, ΣωτήριοςΘεματική επικεφαλίδα
Μετανάστευση--Ευρωπαϊκή Ένωση, Χώρες της ; Πρόσφυγες--Ευρωπαική Ένωση, Χώρες της ; Ευρωπαϊκή Ένωση, Χώρες της--Αποδημία και εποίκησηΛέξεις κλειδιά
Κοινή ευρωπαϊκή πολιτική ; Κανονιστική ισχύς ; Πολιτική ισχύς ; Προσφυγική κρίση ; Πολιτικές ασύλουΠερίληψη
The refugee crisis of 2015-2016 cast a heavy shadow on the European Union’s ability to devise a common action plan in the form of common European policies which, on the one hand, would ensure the fair and equal treatment of refugees and on the other hand, prove the EU’s loyalty to its fundamental values of justice, freedom and democracy. The European Union has taken pride in its loyalty to the above principles as well as the transformative power it possesses. Its ability to influence third countries and secure a stable environment which comprises the fertile ground for political and economic development has resulted in the EU being described as “civilian” and “normative” power. The refugee crisis, however, brought this power into question as the policies implemented did not only fail to deal with the humanitarian plight of the refugees but also led to further insecurity within the EU itself while at the same time creating an impediment for collaboration with third countries for which the European construction had lost its allure. This paper discusses the extent to which the policies enforced by the EU augmented the crisis and posed a severe challenge for its “civilian” and “normative” power.
Περίληψη
Η προσφυγική κρίση του 2015-2016 έριξε βαριά την σκιά της στην ικανότητα της Ευρωπαϊκής Ένωσης να δημιουργήσει ένα κοινό σχέδιο δράσης με την μορφή κοινών ευρωπαϊκών πολιτικών, οι οποίες από την μία πλευρά θα διασφάλιζαν την δίκαιη και ίση μεταχείριση των προσφύγων και από την άλλη θα αποδείκνυαν την αφοσίωση της Ευρωπαϊκής Ένωσης στις θεμελιώδεις αρχές της δικαιοσύνης, της ελευθερίας και της δημοκρατίας. Η Ε.Ε. είχε έντονο το αίσθημα της περηφάνειας για την πίστη της στις παραπάνω αρχές καθώς και για την διαμορφωτική ισχύ την οποία κατέχει. Η ικανότητά της να επηρεάζει τρίτες χώρες και να διασφαλίζει ένα σταθερό περιβάλλον το οποίο αποτελεί γόνιμο έδαφος για πολιτική και οικονομική ανάπτυξη καθιέρωσε την Ευρωπαϊκή ένωση ως «πολιτική» και «κανονιστική» ισχύ. Η προσφυγική κρίση, ωστόσο, οδήγησε σε μία έντονη αμφισβήτηση των πολιτικών οι οποίες εφαρμόστηκαν και οι οποίες απέτυχαν να διαχειριστούν τoν ανθρωπιστικό Γολγοθά των προσφύγων οδηγώντας παράλληλα σε περαιτέρω ανασφάλεια στο εσωτερικό της Ευρώπης και αποτελώντας εμπόδιο για την συνεργασία με τρίτες χώρες για τις οποίες είχε χαθεί το γόητρο της Ε.Ε. Η συγκεκριμένη εργασία καταπιάνεται με τον βαθμό στον οποίο οι πολιτικές που εφάρμοσε η Ευρωπαϊκή Ένωση επιδείνωσαν την κρίση και αποτέλεσαν πρόκληση για την «πολιτική» και κανονιστική» της ισχύ.