Η ευρωπαϊκή πολιτική της Ελλάδας: Από την αίτηση Σύνδεσης έως την Προσχώρηση στην ΕΟΚ (1959- 1979)
The European policy of Greece. From the Association Agreement to the Accession Agreement (1959-1979)
Subject
Ευρωπαϊκή Οικονομική Κοινότητα ; Ευρωπαϊκή Ένωση--Ελλάδα ; Ελλάδα--Οικονομική πολιτική ; Ευρωπαϊκή Ένωση, Χώρες της--Οικονομική πολιτικήKeywords
Ελλάδα ; Ευρωπαϊκή Οικονομική Κοινότητα ; Ενταξιακές διαπραγματεύσεις ; Κωνσταντίνος Καραμανλής ; Ψυχρός πόλεμοςAbstract
Θέμα της παρούσας εργασίας αποτελεί η παρουσίαση της συμμετοχής της
Ελλάδας στην Ευρωπαϊκή Οικονομική Κοινότητα (ΕΟΚ) με έμφαση στην κατάθεση
της αίτησης Σύνδεσης, τον Ιούνιο του 1959,την υπογραφή της Συμφωνίας Σύνδεσης,
τον Ιούλιο του 1961, και με καταληκτικό όριο την ένταξη της χώρας μας ως πλήρες
μέλος της Ευρωπαϊκής Κοινότητας, μετά την υπογραφή της Συμφωνίας
Προσχώρησης τον Μάιο του 1979.
Την επαύριον του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, μεταξύ των δυτικοευρωπαϊκών
κρατών έλαβαν χώρα διάφορες πρωτοβουλίες οικοδόμησης πολιτικής, οικονομικής
και στρατιωτικής συνεργασίας, καθώς μετά την ανάδυση των ψυχροπολεμικών
διαιρέσεων, τα κράτη της Ανατολικής Ευρώπης αποτέλεσαν ξεχωριστό κομμάτι,
ενταγμένο στον ανατολικό συνασπισμό υπό την ΕΣΣΔ. Αποκορύφωμα των ανωτέρω
διεργασιών μεταξύ των δυτικοευρωπαϊκών κρατών αποτέλεσε η ίδρυση της
Ευρωπαϊκής Κοινότητας Άνθρακα και Χάλυβα (ΕΚΑΧ), το 1951, και τη δημιουργία
της ΕΟΚ, το 1957, με αποτέλεσμα τόσο την αναζήτηση νέων τομέων εμβάθυνσης της
συνεργασίας, όσο και τη διεύρυνση του αρχικού πυρήνα των έξι κρατών με νέα μέλη.
Όσον αφορά την Ελλάδα, από τον 18ο αι. ο προσανατολισμός της χώρας προς
την Δύση αποτελούσε βασικό ιδεολογικό πρόταγμα τόσο της επίσημης εξωτερικής
πολιτικής όσο και της ευρύτερης πλειοψηφίας των εγχώριων πολιτικών δυνάμεων και
της κοινής γνώμης. Ήδη την επαύριον του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, η Ελλάδα
ενταγμένη στο δυτικό στρατόπεδο συμμετείχε ενεργά στους διάφορους ευρωπαϊκούς
διακυβερνητικούς θεσμούς. Συνεπώς, η επιλογή της σύνδεσης με την ΕΟΚ και η
τελική ένταξη, αποτέλεσε την «απτή μετουσίωση» του ανωτέρω διαχρονικού στόχου,
επιλογή της οποίας τα θετικά αποτελέσματα είναι εμφανή έως και τις ημέρες μας.
Abstract
The subject of this paper is the presentation of Greece's participation in the
European Economic Community (EEC) with emphasis on the application for
Association, in June 1959, the signing of the Association Agreement, in July 1961,
and the signing of the Accession Agreement in the European Community,as a full
member, in May 1979.
In the aftermath of World War II, various initiatives to build political,
economic and military cooperation took place between the Western European states,
given the fact thatin the context of the Cold War divisions, the Eastern European
states followed a different path. The culmination of the various processes between the
Western European countries has led to the establishment of the European Coal and
Steel Community (ECSC), in 1951, by six countries, through supranational
cooperation in two specialized products. The unprecedented success led the Western
European countries to more integrated forms of cooperation, with the establishment of
the single common market and the creation of the European Economic Community in
1957. As a result, new areas of deepening the cooperation and the expansion of the
original core of the six countries were arisen during the 1960s-1970s.
As for Greece, from the 18th century the orientation of the country towards the
West was a basic ideological axe of both the official foreign policy sector as well as
the vast majority of the domestic political forces and of the public opinion. On the eve
of World War II, Greece as member of the Western coalition, actively participated in
the various European intergovernmental institutions, with a view to ensuring its
security, promoting political cooperation, but also its economic development. Within
that context, the Association with the EEC and the final Accession of Greece as a full member was the "tangible outcome" of the above long-term axe, a choice whose
positive results are evident up to this day.