Διερεύνηση της σχέσης μεταξύ της εργασιακής εξουθένωσης των Εκπαιδευτικών Ειδικής Αγωγής και της αυτοαποτελεσματικότητας στην περίοδο της πανδημίας.
Θεματική επικεφαλίδα
Επαγγελματική εξουθένωση (Ψυχολογία) -- Ελλάδα ; Εκπαιδευτικοί -- Επαγγελματική ικανοποίηση -- Ελλάδα ; COVID-19 (Ασθένεια) -- Ψυχολογικές απόψεις -- Ελλάδα ; Σχολική τάξη, Διοίκησή της -- Ελλάδα ; Ειδική εκπαίδευση -- Ελλάδα ; Εκπαιδευτικοί -- Εργασιακό άγχος -- ΕλλάδαΛέξεις κλειδιά
Αυτοαποτελεσματικότητα ; Επαγγελματική εξουθένωση ; Εκπαιδευτικοί ; Ειδική αγωγή ; Πανδημία COVID-19 ; Self-efficacy ; Burnout ; Teachers ; Special education ; Covid-19 PandemicΠερίληψη
Ο σκοπός της παρούσας έρευνας ήταν η μελέτη της σχέσης μεταξύ της αυτοαποτελεσματικότητας και της επαγγελματικής εξουθένωσης εκπαιδευτικών ειδικής αγωγής κατά τη διάρκεια της πανδημίας του COVID-19. Παράλληλα σκοπός ήταν η διερεύνηση των επιπέδων των παραπάνω μεταβλητών στο εν λόγω δείγμα και η πιθανή σύνδεση τους με τα δημογραφικά και εργασιακά χαρακτηριστικά των εκπαιδευτικών. Στην έρευνα συμμετείχαν 91εκπαιδευτικοί ειδικής αγωγής, με μέσο όρο ηλικίας τα 43 έτη (Τ.Α. = 8,43) έτη. Η συλλογή των δεδομένων έγινε μέσω ερωτηματολογίων αυτό-αναφοράς. Για την αξιολόγηση της αυτοαποτελεσματικότητας των εκπαιδευτικών χρησιμοποιήθηκε η κλίμακα TeacherSense of EfficacyScale (TSES), ενώ για την αξιολόγηση της επαγγελματικής τους εξουθένωσης επιλέχθηκε το ερωτηματολόγιο MaslachBurnoutInventory-EducatorSurvey (MBI-ES). Τα ερευνητικά ερωτήματα και οι υποθέσεις ελέγχθηκαν με την εφαρμογή στατιστικών ελέγχων με το SPSS. Οι στατιστικές αναλύσεις έδειξαν ότι η αυτοαποτελεσματικότητα των εκπαιδευτικών, και για τις τρεις διαστάσεις (δέσμευση των μαθητών, διαχείριση της τάξης, στρατηγικές διδασκαλίας) σχετίζεται αρνητικά με την επαγγελματική εξουθένωση, με τη διάσταση της αποπροσωποίησης και θετικά με τη διάσταση της προσωπικής επίτευξης. Συγχρόνως, βρέθηκε ότι οι εκπαιδευτικοί είχαν χαμηλά προς μέτρια επίπεδα επαγγελματικής εξουθένωσης και υψηλά ποσοστά αυτοαποτελεσματικότητας, κάτι που υποδηλώνει ότι η πανδημία του COVID-19 δεν επηρέασε στον αναμενόμενο βαθμό τους εκπαιδευτικούς ως προς αυτούς τους παράγοντες. Επιπλέον, βρέθηκε ότι το καθεστώς της εργασίας (μόνιμοι ή αναπληρωτές) και τα έτη προϋπηρεσίας κατέχουν σημαντικό ρόλο όσον αφορά τα επίπεδα της επαγγελματικής εξουθένωσης και της αυτοαποτελεσματικότητας των εκπαιδευτικών. Τα ευρήματα σχολιάζονται σε σχέση με την υπάρχουσα βιβλιογραφία, ενώ γίνεται αναφορά και στους περιορισμούς της έρευνας.
Περίληψη
The purpose of this study was to investigate the relationship between self-efficacy and burnout of special education teachers during the COVID-19 pandemic. At the same time, the purpose was to investigate the levels of the above variables in this sample and their possible connection with the demographic and occupational characteristics of teachers. The study involved 91 special education teachers, with an average age of 43 years (S.D. = 8.43) years. Data were collected through self-report questionnaires. The Teacher Sense of Efficacy Scale (TSES) was used to assess teachers' self-efficacy, while the Maslach Burnout Inventory-Educator Survey (MBI-ES) was selected to assess their burnout. The research questions and hypotheses were tested by applying statistical tests with SPSS. Statistical analyzes showed that teachers' self-efficacy, for all three dimensions (student engagement, classroom management, teaching strategies) is negatively associated with depersonalization dimension of burnout and positively with the personal achievement dimension. At the same time, it was found that teachers had low to moderate levels of burnout and high rates of self-efficacy, suggesting that the COVID-19 pandemic did not significantly affect teachers in these respects. In addition, employment status (permanent or not) and years of service were found to play an important role in teachers' levels of burnout and self-efficacy. The findings are commented in relation to the existing literature, while reference is made to the limitations of the research.