Η πρακτική του Ακρωτηριασμού Γυναικείων Γεννητικών Οργάνων (Α.Γ.Γ.Ο.). Συγκριτική μελέτη χώρων Ευρώπης και Αφρικής.
Μεταπτυχιακή διπλωματική εργασία
Συγγραφέας
Αβδελά, Λαμπρινή
Ημερομηνία
2023-01-21Επιβλέπων
Παπαθεοδώρου, ΘεόδωροςΘεματική επικεφαλίδα
Γυναικεία περιτομή -- Ευρώπη ; Γυναικεία περιτομή -- Αφρική ; Γυναικεία περιτομή -- Ηθικές απόψεις ; Γυναικεία περιτομή -- Πρόληψη ; Γυναίκες πρόσφυγες -- Ευρώπη ; Ανθρώπινα δικαιώματα -- Ευρώπη ; Ανθρώπινα δικαιώματα -- Αφρική ; Γυναίκες -- Εγκλήματα κατά -- Ευρώπη ; Γυναίκες -- Εγκλήματα κατά -- ΑφρικήΛέξεις κλειδιά
Ακρωτηριασμός Γυναικείων Γεννητικών Οργάνων (Α.Γ.Γ.Ο.) ; Ποινικοποίηση ; Μετανάστευση ; Φύλο ; Γυναίκα ; Κορίτσι ; Female Genital Mutilation (FGM) ; Criminalization ; Immigration ; Gender ; Woman ; GirlΠερίληψη
Ο Ακρωτηριασμός των Γυναικείων Γεννητικών Οργάνων (ΑΓΓΟ) αποτελεί μία πρακτική βαθιά ριζωμένη σε πολλές χώρες, ιδίως στην Αφρική και στην Ασία. Τα τελευταία χρόνια λόγω της μεγάλης μεταναστευτικής ροής στην Ευρώπη γυναικών και κοριτσιών που κατάγονται ως επι το πλείστον από τις αφρικανικές χώρες που τελείται ο ΑΓΓΟ έχει αναδειχθεί η προβληματική της εξάλειψης του, μολονότι δεν αποτελεί νέο φαινόμενο καθώς εδώ και δεκαετίες έχουν διεξαχθεί εκστρατείες για αυτό το σκοπό. Στην παρούσα εργασία επιχειρήθηκε να διερευνηθεί αυτή η συσχέτιση της επικράτησης του ΑΓΓΟ τόσο στις χώρες καταγωγής όσο στις χώρες υποδοχής των μεταναστριών και των προσφυγισσών. Αφού πραγματοποιήθηκε σε πρώτη φάση βιβλιογραφική ανασκόπηση του ορισμό και των τύπων του ΑΓΓΟ, της ιστορίας του και των εκστρατειών για την εξάλειψη του, σε ανθρωπολογικές προσεγγίσεις, των συνεπειών του, της σύνδεσης του με την έμφυλη βία και τη διεθνή αναγνώριση του ως μορφή αυτής και τα ανθρώπινα δικαιώματα που παραβιάζονται από τη τέλεση του, των κοινωνικοπολιτισμικών έννοιών της πρακτικής του ΑΓΓΟ, της ιατρικοποίηση ή ιατροποίησης του, και της σχέση της πρακτικής με τη θρησκεία, τη μετανάστευση και τη διεθνή προστασία προσφύγων και την ποινικοποίηση, ακολούθησε συγκριτική μελέτη 32 χωρών της Ευρώπης και 28 χωρών της Αφρικής αναφορικά με τους τρόπους αντιμετώπισης του. Τα αποτελέσματα της έρευνας έδειξαν ότι ανεξαρτήτως ηπείρου (Ευρώπης – Αφρικής) τα κράτη έχουν κοινή γραμμή στην πλειοψηφία τους ως προς την ποινικοποίηση του ΑΓΓΟ σαν μέτρο αποτροπής τέλεσης της πρακτικής, αν και σε ορισμένα κράτη δεν υπάρχει εξειδικευμένη νομοθεσία για τον ΑΓΓΟ. Επίσης, σχεδόν σε όλες αναγνωρίζεται πως η πρακτική αποτελεί κατάφωρη παραβίαση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και δη των παιδιών, ενώ σε αρκετές θεωρείται μορφή έμφυλης ή ενδοοικογενειακής βίας. Ωστόσο, υπάρχει ένας «σκοτεινός αριθμός» αναφορικά με αριθμό των αναφορών και των καταγγελίων που αφορούν τον ΑΓΓΟ και των καταδικαστικών αποφάσεων, καθώς η αναλογία των κοριτσιών που βρίσκονται σε κίνδυνο βάσει των ερευνών οργανισμών είναι πολλαπλάσιοι των καταγγελλόμενων. Πολύ σημαντικό ρόλο διαδραματίζουν οι δράσεις της Κοινωνίας των Πολιτών σε συνεργασία με κυβερνητικές παροχές και την ύπαρξη φορέων κοινωνικής πρόνοιας. Ωστόσο, η μέχρι σήμερα επικράτηση του ΑΓΓΟ μας οδηγεί στο συμπέρασμα ότι πρόκειται για έναν συχνά ισχυρό κοινωνικό κανόνα. Αυτό σημαίνει ότι, ακόμη και αν γνωρίζουν τους κινδύνους του, οι άνθρωποι το εφαρμόζουν επειδή λαμβάνουν κοινωνικά, θρησκευτικά ή οικονομικά οφέλη από τη συμμόρφωση με τον κανόνα και φοβούνται κυρώσεις από τους άλλους σε περίπτωση απόκλισης . Ως εκ τούτου θεωρούμε πως κάθε εν δυνάμει πετυχημένο πρόγραμμα εξάλειψης του ΑΓΓΟ χρείαζεται να στηρίζετε στο σεβασμό του κοινωνικοπολιτισμικού πλαισίου κάθε κοινότητας ή κράτους και να αναζητά της ενεργή συμμετοχή των μέλων του ίδιως των γηραιότερων.
Περίληψη
Female Genital Mutilation (FGM) is a deeply rooted practice in many countries, especially in Africa and Asia. In recent years, due to the large migration flow to Europe of women and girls mostly originating from African countries where FGM is performed, the problem of its elimination has emerged, although it is not a new phenomenon as campaigns for this have been carried out for decades purpose. In the present paper, an attempt was made to investigate this correlation of the prevalence of FGM both in the countries of origin and in the host countries of immigrant and refugee women. After a bibliographic review of the definition and types of FGM, its history and the campaigns for its elimination, in anthropological approaches, its consequences, its connection with gender-based violence and its international recognition as a form of it, and the human rights violated by its performance, the socio-cultural implications of the practice of FGM, of its medicalization or medicalization, and the relationship of the practice with religion, immigration and international refugee protection and criminalization, followed by a comparative study of 32 countries in Europe and 28 countries in Africa regarding the ways of dealing with it. The results of the research showed that regardless of the continent (Europe - Africa), the majority of states have a common line regarding the criminalization of FGM as a measure to prevent the practice, although in some states there is no specific legislation on FGM. Also, in almost all of them it is recognized that the practice is a flagrant violation of human rights, especially of children, while in many it is considered a form of gender or domestic violence. However, there is a "dark number" regarding the number of reports and complaints about FGM and convictions, as the proportion of girls at risk based on research by organizations is many times more than those reported A very important role is played by the actions of Civil Society in collaboration with government benefits and the existence of social welfare agencies. However, the prevalence of FGM to date leads us to the conclusion that it is often a strong social norm. This means that, even if they are aware of its dangers, people practice it because they receive social, religious, or economic benefits from conforming to the rule and fear punishment from others if they deviate. Therefore, we believe that any potentially successful program to eliminate FGM needs to be based on respect for the socio-cultural context of each community or state and seek the active participation of its members, even the oldest ones.