Το κράτος πρόνοιας στην Ελλάδα

Abstract

Στόχος της παρούσας εργασίας αποτελεί η περιγραφή της σχέσης αιτίας και αιτιατού μεταξύ της οικονομικής κρίσης του 2009 και της λειτουργίας του κράτους πρόνοιας στην Ελλάδα. Αφού οριστεί εννοιολογικά το κράτος πρόνοιας αναλύεται ως υποκείμενο και αντικείμενο της κρίσης παρουσιάζοντας χαρακτηριστικές πτυχές αυτού, όπως η κοινωνική ασφάλιση, η υγεία και η επιδοματική πολιτική και δεδομένα που δείχνουν πώς η οικονομική κρίση κάνει την ανεργία τη φτώχεια τον κοινωνικό αποκλεισμό, τους μισθούς και την απασχόληση να αυξάνουν τη ζήτηση για κοινωνική προστασία. Αποδεικνύεται ότι η σχέση μεταξύ οικονομικής κρίσης και κοινωνικού κράτους στις συγκεκριμένες συνθήκες της Ελλάδας στη δεύτερη δεκαετία του 21ου αιώνα δεν είναι μονοσήμαντη. Η επικρατούσα αντίληψη ότι το σύστημα κοινωνικής προστασίας είναι ένα «θύμα» της κρίσης είναι η μισή αλήθεια και η άλλη μισή είναι ότι ευθύνεται σε κάποιο βαθμό για τον δημοσιονομικό εκτροχιασμό της χώρας σε συνδυασμό με τη συνολική λειτουργία της δημόσιας διοίκησης και της παραβατικής και ωφελιμιστική συμπεριφοράς των Ελλήνων πολιτών. Από τη μία πλευρά η οικονομική κρίση στέρησε από το κράτος πρόνοιας τους απαραίτητους πόρους για τη άσκηση κοινωνικής πολικής από την άλλη ο στρεβλός τρόπος λειτουργίας του για δεκαετίες, λόγω της εφαρμογής λάθος πολιτικών από πλευράς των κυβερνήσεων αλλά και της ατομικής ευθύνης του καθενός που εκμεταλλεύονταν τα κενά του συστήματος, και τους ανύπαρκτος ελεγκτικούς μηχανισμούς, συνέβαλαν στον δημοσιονομικό εκτροχιασμό της χώρας μας και στην ανυπαρξία του λεγόμενου διχτυού ασφαλείας για την προστασία των οικονομικά ασθενέστερων..