Εμφάνιση απλής εγγραφής

Ο θεσμός της Πολιτιστικής Πρωτεύουσας της Ευρώπης ως σχέδιο πολιτιστικής ανάπτυξης: η περίπτωση της Ελευσίνας

dc.contributor.advisorΣκλιάς, Παντελής
dc.contributor.authorΑποστολάκη, Ευαγγελία
dc.date.accessioned2017-05-13T08:09:50Z
dc.date.available2017-05-13T08:09:50Z
dc.date.issued2017-03-04
dc.identifier.urihttp://amitos.library.uop.gr/xmlui/handle/123456789/3284
dc.description.abstractΗ παρούσα εργασία επιχειρεί να εξετάσει συγκριτικά τον θεσμό της «Πολιτιστικής Πρωτεύουσας της Ευρώπης» ως σχέδιο πολιτιστικής ανάπτυξης και κατ’ επέκταση ως σχέδιο οικονομικής και κοινωνικής ανάπτυξης. Η διαδικασία ανάδειξης ΠΠΕ για το 2021 που ξεκίνησε ήδη από το 2015 πυροδότησε εκ νέου μια ενδιαφέρουσα συζήτηση των αναπτυξιακών και όχι μόνο δυνατοτήτων του θεσμού αυτού, ειδικά σε περίοδο κρίσης. Παρά την ελληνική εμπειρία σε σχέση με το θεσμό τα προηγούμενα χρόνια και το δύσκολο δημοσιονομικό περιβάλλον 14 ελληνικές πόλεις επέλεξαν να θέσουν την υποψηφιότητά τους για να κερδίσουν τον τίτλο της Πολιτιστικής Πρωτεύουσας της Ευρώπης, γεγονός που αποδεικνύει τουλάχιστον την ύπαρξη ενδιαφέροντος γύρω από την διοργάνωση. Το ερώτημα που καλούνται να απαντήσουν όλες οι πόλεις, οι οποίες στο εξής θα καταθέτουν υποψηφιότητα και θα διαθέτουν ανθρώπινους και υλικούς πόρους σε έναν, τέτοιου είδους ή άλλου, μεσομακροπρόθεσμο στρατηγικό σχεδιασμό θα είναι αυτό που επιδιώκουμε να αναδείξουμε ως πυρηνικό επίδικο της υλοποίησης του θεσμού στη χώρα μας: αν και πως ο πολιτισμός μπορεί να ενταχθεί μέσα σε ένα στρατηγικό αναπτυξιακό σχέδιο. Η μεθοδολογία που ακολουθείται έχει στοιχεία ποιοτικής έρευνας, καθώς αναζητά και αναλύει πρωτογενείς και δευτερογενείς πηγές στην ελληνική και ξένη βιβλιογραφία, στον ημερήσιο και εβδομαδιαίο, έντυπο και ψηφιακό τύπο, στα επίσημα έγγραφα της Ευρωπαϊκής Ένωσης και σε σχετικές μελέτες (π.χ. «Ευρωβαρόμετρα») αναπτυξιακών παραδειγμάτων που συνδέονται με τη φιλοξενία του θεσμού από τις εκάστοτε πόλεις. Αξίζει να αναφερθεί πως χαρακτηριστικό στοιχείο της ελληνικής βιβλιογραφίας αποτελεί η πρόσληψη του θεσμού κυρίως ως μέσο άσκησης πολιτιστικής διπλωματίας. Στο πρώτο μέρος αναφέρεται η κοινωνικοοικονομική και πολιτική συγκυρία μέσα στην οποία υπήρξε η σύλληψη του θεσμού καθώς και η ιστορική εξέλιξή του - τόσο θεσμικά όσο και ως προς τους στόχους του - με την πάροδο των χρόνων. Στο δεύτερο μέρος γίνεται αναφορά στις άμεσες και μακροπρόθεσμες επιπτώσεις του θεσμού στις ευρωπαϊκές και μη πόλεις που τον έχουν φιλοξενήσει, εστιάζοντας κυρίως στις τομές που δημιούργησε στο επίπεδο της μεθοδολογίας. Βασικό στοιχείο γύρω από αυτή τη μελέτη μακροπρόθεσμων μελετών είναι η έλλειψη υλικών τεκμηρίων, που, ακόμα και αρκετά χρόνια μετά, να στοιχειοθετούν μια άμεση συνάφεια ανάμεσα στον θεσμό και στην εξέλιξη των πολιτιστικών και συναφών δράσεων που αναπτύχθηκαν εκεί. Στο ίδιο σημείο, γίνεται αναφορά και στο ελληνικό παράδειγμα διοργάνωσης του θεσμού με τις πόλεις της Αθήνας (1985), Θεσσαλονίκης (1997) και Πάτρας (2006), όπου συμπεριλαμβάνονται καλές πρακτικές, αλλά και στρεβλώσεις που παρατηρήθηκαν κατά την υλοποίηση του. Στο τρίτο μέρος εξετάζεται η περίπτωση της διοργάνωσης της Πολιτιστικής Πρωτεύουσας της Ευρώπης για το 2021, εστιάζοντας στη διαφορετική διαδικασία ανάδειξης, η οποία ξεκίνησε ήδη από το 2015 καθώς και στο φάκελο υποψηφιότητας της Ελευσίνας, πόλη η οποία ανακηρύχθηκε ΠΠΕ 2021. Τέλος, το κείμενο ολοκληρώνει με συμπεράσματα, που σχετίζονται με την διαχρονική εξέλιξη και τωρινό περιεχόμενο του θεσμού, τις καλές και κακές πρακτικές που αναπτύχθηκαν στην Ελλάδα και στις άλλες Πολιτιστικές Πρωτεύουσες και τα συγκριτικά πλεονεκτήματα του φακέλου της Ελευσίνας, τα οποία, όχι μόνο κατέστησαν την σχετική προσπάθεια νικηφόρα, αλλά δημιουργούν και πραγματικές προοπτικές ανάδειξης τόσο των καλύτερων πτυχών του θεσμού, όσο και της αναπτυξιακής και πολιτισμικής δυναμικής της πόλης.el
dc.format.extent34el
dc.language.isoelel
dc.publisherΠανεπιστήμιο Πελοποννήσουel
dc.rightsΑναφορά Δημιουργού-Μη Εμπορική Χρήση-Όχι Παράγωγα Έργα 3.0 Ελλάδα*
dc.rights.urihttp://creativecommons.org/licenses/by-nc-nd/3.0/gr/*
dc.subjectΠολιτιστική πολιτικήel
dc.subjectΕλλάδα--Πολιτιστική πολιτικήel
dc.subjectΕυρώπη--Πολιτιστική πολιτικήel
dc.titleΟ θεσμός της Πολιτιστικής Πρωτεύουσας της Ευρώπης ως σχέδιο πολιτιστικής ανάπτυξης: η περίπτωση της Ελευσίναςel
dc.title.alternativeThe European Capital of Culture institution as a plan for cultural development: the case of Elefsinael
dc.typeΜεταπτυχιακή διπλωματική εργασίαel
dc.contributor.committeeΓκέκας, Ράλλης
dc.contributor.committeeΠλυμάκης, Σήφης
dc.contributor.departmentΤμήμα Πολιτικής Επιστήμης και Διεθνών Σχέσεωνel
dc.contributor.facultyΣχολή Κοινωνικών και Πολιτικών Επιστημώνel
dc.contributor.masterΤοπική και Περιφερειακή Ανάπτυξη και Αυτοδιοίκησηel
dc.subject.keywordΕλευσίναel
dc.subject.keywordΑναπτυξιακό σχέδιοel
dc.subject.keywordΠολιτιστική ανάπτυξηel
dc.description.abstracttranslatedThis paper attempts to examine briefly the institution of "European Capital of Culture" as a plan for cultural development and thus as a project of economic and social development. The appointment process for ECOC 2021 already started in 2015 launched an interesting debate on development and not only on the possibilities of this institution, especially in times of crisis. Despite Greek experience with the institution in past years and the difficult financial environment, 14 Greek cities chose to submit their candidacy to earn the title of European Capital of Culture, which at least proves the existence of interest around the organization. The question raised and in need for an answer by all future candidate cities hereinafter, which will provide human and material resources in one kind or another, as well as medium and long term strategic planning is what we seek to highlight as the nuclear issue of the implementation of the institution in Greece: whether and how culture can be integrated into a strategic development plan. The methodology followed uses qualitative research data, as well as primary and secondary sources in Greek and foreign literature, in the daily and weekly, printed and digital press, in official EU documents and relative studies (e.g. “Eurobarometers”) on development patterns related to the institution hosting the respective cities. It is worth mentioning that a feature of Greek literature is the recruitment of the institution primarily as an instrument of cultural diplomacy. The first part refers to the socio-economic and political situation in which the institution was conceived and its historical evolution - both institutionally and on the specific objectives, over the years. In the second part, a reference to the immediate and long-term effects of the institution in European and non-European cities takes place, mainly focusing on the breakthrough introduced on a methodological level. A key element around this research of long-term studies is the lack of material evidence, which, even after several years, constituting a direct link between the institution and the evolution of cultural and related activities carried out there. At the same point, special reference to the Greek example of the institution is made regarding the cities of Athens (1985), Thessaloniki (1997) and Patras (2006), including best practices and distortions observed in its implementation. The third part examines the case of the organization of European Capital of Culture for 2021, focusing on a different enhancement process which started back in 2015 and to the file of the candidacy of Eleusis, a town which was declared ECOC 2021. Finally, the text results in the conclusions related to the evolution and current content of the institution; the good and bad practices developed in Greece and in other European capitals; and the comparative advantages of Eleusis candidacy, which not only made the relative effort victorious, but also created real prospects highlighting both the best aspects of the institution and the development and cultural dynamics of the city.el


Αρχεία σε αυτό το τεκμήριο

Thumbnail
Thumbnail

Αυτό το τεκμήριο εμφανίζεται στις ακόλουθες συλλογές

Εμφάνιση απλής εγγραφής

Αναφορά Δημιουργού-Μη Εμπορική Χρήση-Όχι Παράγωγα Έργα 3.0 Ελλάδα
Εκτός από όπου επισημαίνεται κάτι διαφορετικό, το τεκμήριο διανέμεται με την ακόλουθη άδεια:
Αναφορά Δημιουργού-Μη Εμπορική Χρήση-Όχι Παράγωγα Έργα 3.0 Ελλάδα