Η πορεία της Εκπαίδευσης στο σύγχρονο Ελληνικό Κράτος από το τέλος του Εμφυλίου Πολέμου έως τη Μεταπολίτευση (1949-1974)

Abstract

Αναμφίβολα, η Εκπαίδευση θεωρείται μια από τις πλέον σημαντικές σταθερές που διέπουν τη λειτουργία ενός κοινωνικού συνόλου, με την διασφάλιση της πρόσβασης σε αυτή και τη οργάνωσή της βάσει ενός κατάλληλου περιεχομένου να αποτελούν απαραίτητες προϋποθέσεις για την διαμόρφωση της Παιδείας των πολιτών. Πέραν αυτών όμως, κρίσιμος για το σχηματισμό ενός άρτιου εκπαιδευτικού συστήματος είναι ο ρόλος του αντίστοιχου πολιτικού, μιας και έχει αποδειχθεί διαχρονικά πως ο τομέας της Εκπαίδευσης είναι από τους πρώτους στον οποίο αποτυπώνονται τα εγχειρήματα που κάνουν οι εκάστοτε πολιτικοί φορείς για να αφήσουν το δικό τους στίγμα. Δεδομένων τούτων, η παρούσα εργασία εστίασε στη μελέτη της πορείας της Εκπαίδευσης κατά το χρονικό διάστημα από το τέλος του Εμφυλίου μέχρι τη Μεταπολίτευση. Από την επεξεργασία των ιστορικών δεδομένων που αντιστοιχούν στη συγκεκριμένη περίοδο γίνεται κατανοητό πως η αστάθεια που επικρατούσε το εν λόγω χρονικό διάστημα επηρέασε σε μεγάλο βαθμό την Εκπαίδευση των Ελλήνων η οποία γνώρισε σημαντικές μεταβολές εξαιτίας της διαρκούς εναλλαγής κυβερνητικών σχηματισμών. Επιπλέον, διαπιστώνεται πως στα δύσκολα για τη Δημοκρατία χρόνια της Χούντας η Εκπαίδευση και οι λειτουργοί της δεν εξαιρέθηκαν από το καθεστώς της αυστηρής εποπτείας που εφαρμοζόταν τόσο στον δημόσιο όσο και στον ιδιωτικό τομέα. Σε κάθε περίπτωση όμως, θα μπορούσε κανείς να ισχυριστεί πως η Εκπαίδευση στο χρονικό διάστημα 1949-1974 υπήρξε ένα πεδίο διαρκών πειραματισμών, γεγονός που επέδρασε καταλυτικά τόσο ως προς τη μορφή όσο και ως προς το περιεχόμενό της.