“Αντιγόνη” του Σοφοκλή και του Μπρεχτ: συγκριτική θεώρηση του διδακτικού χαρακτήρα της τραγωδίας

Νικoλαΐδου, Μαργαρίτα

dc.contributor.advisor	Μαρκαντωνάτος, Ανδρέας
dc.contributor.author	Νικoλαΐδου, Μαργαρίτα
dc.date.accessioned	2020-01-08T09:54:16Z
dc.date.issued	2019-09
dc.identifier.uri	http://amitos.library.uop.gr/xmlui/handle/123456789/5402
dc.description.abstract	Σκοπός της εργασίας είναι η ανάδειξη της σημασίας και της αξίας της θεατρικής τέχνης, μέσα από το παράδειγμα της τραγωδίας του Σοφοκλή Ἀντιγόνη και της δημιουργικής αναβίωσής της στη σύγχρονη εποχή από τον Μπέρτολτ Μπρεχτ. Εισαγωγικά τίθεται η έννοια της “διδασκαλίας”, που χρησιμοποιήθηκε για την παράσταση και καταγραφή της αρχαίας τραγωδίας, ως τεκμήριο της αρχικής ενότητας διασκέδασης και διαπαιδαγώγησης, ενότητας που σταδιακά χάνεται για να μετουσιωθεί σε αίτημα του θεάτρου μιας νέας εποχής. Από αυτήν την οπτική στο πρώτο μέρος της εργασίας θεωρείται ρεαλιστικά, μέσα από τα ευρήματα και μάλιστα από τις αρχαίες πηγές, η ιστορική διαμόρφωση της τραγωδίας ως αναπαράστασης του πρακτικού βίου, με αφετηρία τα μιμικά δρώμενα που στο αρχαίο κράτος της Αθήνας, κάτω από την απαίτηση για πολιτική συνειδητοποίηση και δραστηριοποίηση των λαϊκών στρωμάτων, εντάχτηκαν στις δημόσιες θρησκευτικές ιεροτελεστίες με τη μορφή των δραματικών αγώνων, εξασφαλίζοντας την πιο πλατιά και ουσιαστική συμμετοχή. Στη συνέχεια, στο δεύτερο μέρος της εργασίας, ερμηνεύεται το δίδαγμα της τραγωδίας του Σοφοκλή Ἀντιγόνη, μέσα στο κοινωνικοπολιτικό πλαίσιο συγγραφής και παράστασής της, με βάση την ιδεολογική τοποθέτηση του δημιουργού της αλλά και τις συνθήκες πρόσληψής της από το διαφοροποιημένο κοινό της δημοκρατικής πολιτείας. Αντίστοιχα εξετάζεται, στο τρίτο μέρος, η υπόθεση-παράσταση της Αντιγόνης μεταφερόμενη στη σύγχρονη εποχή από τον Μπρεχτ, που από τη μια εξορθολογίζει τον αρχαίο μύθο δίνοντας τον πρωταγωνιστικό ρόλο στον άνθρωπο αντί για τη μοίρα, από την άλλη εμπνέεται από την αυθόρμητη “αποστασιοποίηση” της τραγωδίας, για να δώσει νέα μορφή και περιεχόμενο στο θέατρο της δικής μας εποχής (“επικό” /διαλεκτικό”θέατρο), έτσι που να καταστεί με τον ιδιαίτερο τρόπο του ικανό να προκαλεί την κρίση και την κινητοποίηση του κοινού, όχι μόνο στα θεατρικά δρώμενα αλλά γενικότερα στην κοινωνία. Τέλος, διαπιστώνεται η ανάγκη επανασύνδεσης του θεατρικού έργου με τη ζωή, από την οποία αφορμάται και παίρνει το νόημά του κάθε φορά, όπως η τραγωδία του Σοφοκλή Ἀντιγόνη και το μοντέλο της Αντιγόνης του Μπρεχτ. αντλώντας από τη δυναμική αυτού του παραδείγματος η εργασία καταλήγει στην πρόταση να επανακτήσει το θέατρο τη διπλή κοινωνική, ψυχαγωγική και διδακτική του αποστολή, να διαπλάθει δηλαδή ανθρώπους συνειδητούς, ανθρώπους της κοινωνικής πράξης, ικανούς ν’ απολαμβάνουν την τέχνη όπως και τη ζωή.	el
dc.format.extent	93 σελ.	el
dc.language.iso	el	el
dc.publisher	Πανεπιστήμιο Πελοποννήσου	el
dc.rights	Αναφορά Δημιουργού-Μη Εμπορική Χρήση-Όχι Παράγωγα Έργα 3.0 Ελλάδα	*
dc.rights.uri	http://creativecommons.org/licenses/by-nc-nd/3.0/gr/	*
dc.subject	Σοφοκλής , 496-406 π.Χ. -- Αντιγόνη	el
dc.subject	Brecht, Bertolt, 1898-1956 -- Antigone des Sophokles	el
dc.subject	Σοφοκλής , 496-406 π.Χ. -- Ερμηνεία και κριτική	el
dc.subject	Brecht , Bertolt , 1898-1956 -- Ερμηνεία και κριτική	el
dc.subject	Αντιγόνη (Ελληνική μυθολογία) στη λογοτεχνία	el
dc.subject	Διδακτικό δράμα, Ελληνικό -- Ιστορία και κριτική	el
dc.subject	Εκπαίδευση στη λογοτεχνία
dc.title	“Αντιγόνη” του Σοφοκλή και του Μπρεχτ: συγκριτική θεώρηση του διδακτικού χαρακτήρα της τραγωδίας	el
dc.type	Μεταπτυχιακή διπλωματική εργασία	el
dc.contributor.committee	Καραβάς, Ορέστης
dc.contributor.committee	Σωτηρίου, Μαργαρίτα
dc.contributor.department	Τμήμα Φιλολογίας	el
dc.contributor.faculty	Σχολή Ανθρωπιστικών Επιστημών και Πολιτισμικών Σπουδών	el
dc.contributor.master	Αρχαία και Νέα Ελληνική Φιλολογία: Αρχαία Ελληνική Φιλολογία	el
dc.subject.keyword	Διδασκαλία	el
dc.subject.keyword	Μίμησις	el
dc.subject.keyword	Τραγωδία	el
dc.subject.keyword	Μύθος	el
dc.subject.keyword	Πολίτης/Πολιτική	el
dc.subject.keyword	Σοφοκλής	el
dc.subject.keyword	Αντιγόνη	el
dc.subject.keyword	Μπρεχτ	el
dc.subject.keyword	Επικό θέατρο /διαλεκτικό θέατρο	el
dc.subject.keyword	Αποστασιοποίηση/αποξένωση/παραξένισμα	el
dc.subject.keyword	Didaskalia/ teaching	el
dc.subject.keyword	Mimesis	el
dc.subject.keyword	Tragedy	el
dc.subject.keyword	Mythos	el
dc.subject.keyword	Citizen/politics	el
dc.subject.keyword	Sophocles	el
dc.subject.keyword	Antigone	el
dc.subject.keyword	Brecht	el
dc.subject.keyword	Epic theatre / dialektical theatre	el
dc.subject.keyword	“Verfremdung”/distancing/defamiliarization/estrangement	el
dc.description.abstracttranslated	The aim of this essay is to highlight the value of the theatrical art, through the example of Sophocles’ tragedy Antigone and its creative revival in the modern age from Bertolt Brecht. At first it calls into question the concept of “tuition”, that was used for the play and chronicle of the ancient tragedy, as proof of the first unit of fun and edification, unit that is progressively lost so it can be transmuted into a theater’s appeal of a new age. From this perspective the first part of the essay is realistically considered, through the findings and in fact the ancient sources, as the historical conformation of the tragedy as a re-enactment of the act, with the beginning being the mimic curtain-raisers that in the ancient state of Athens, under the demand for political awareness and activation of the popular strata, were put into public religious rituals in the form of dramatic battles, securing the most broad and essential participation. Afterwards, in the second part of the essay, the moral of Sophocles’ Antigone is interpreted, through the sociopolitical context of its writing and act, on the basis of its creators’ ideological placement but also the conditions of perception from the democratic state’s audience. Respectively, in the third part, the plot of Antigone transferred to the modern age by Brecht is examined, on the one hand it rationalizes the ancient myth by giving the main role to the human kind instead of fate, on the other it is inspired by the impulsive “estrangement” of the tragedy, so it can provide a new form and context for the theater of our age (“epic”/dialectical” theater), which establishes it with its unique way capable of causing judgment and the activation of the audience, both in the theatrical act and society. Finally, the need of reconnection of the theatrical art with life is stated, in which Brecht’s model of Antigone begins and abstracts its meaning every time, like Sophocles’ Antigone· abstracting from the dynamic of this example the essay concludes to the suggestion of the theater regaining its binary social, entertaining and educative goal, to basically mold people that are self-aware, people of social act, capable of enjoying equally art and life.
dcterms.embargoTerms	3 years	el
dcterms.embargoLiftDate	2023-01-07T09:54:16Z

Αρχεία σε αυτό το τεκμήριο

Όνομα:: Νικαλαΐδου Μαργαρίτα.pdf
Μέγεθος:: 1.028Mb
Τύπος:: PDF

Προβολή/Άνοιγμα

Αυτό το τεκμήριο εμφανίζεται στις ακόλουθες συλλογές

Τμήμα Φιλολογίας (Μ. Δ. Ε.)

Εμφάνιση απλής εγγραφής

Αναφορά Δημιουργού-Μη Εμπορική Χρήση-Όχι Παράγωγα Έργα 3.0 Ελλάδα

Εκτός από όπου επισημαίνεται κάτι διαφορετικό, το τεκμήριο διανέμεται με την ακόλουθη άδεια:
Αναφορά Δημιουργού-Μη Εμπορική Χρήση-Όχι Παράγωγα Έργα 3.0 Ελλάδα