Εμφάνιση απλής εγγραφής

Εκμαιεύοντας την αντίληψη εαυτού παιδιών νηπιακής ηλικίας στην Κωνσταντινούπολη, με αφήγηση παραμυθιού

dc.contributor.advisorΚορδούτης, Παναγιώτης
dc.contributor.authorΓούναρη, Άννα
dc.date.accessioned2021-04-13T07:55:20Z
dc.date.available2021-04-13T07:55:20Z
dc.date.issued2021-04
dc.identifier.urihttps://amitos.library.uop.gr/xmlui/handle/123456789/5908
dc.description.abstractΗ έννοια του εαυτού και η αυτοαντίληψη ως βασική της συνιστώσα ήταν, είναι και θα είναι αντικείμενο διαρκούς ερευνητικής δραστηριότητας. Η παρούσα εργασία πραγματεύεται την έννοια της αυτοαντίληψης, ειδικότερα στην ευαίσθητη προσχολική και νηπιακή ηλικία. Εστιάζει το ενδιαφέρον της στους παράγοντες που καθορίζουν την εικόνα εαυτού και χρησιμοποιεί την αφήγηση παραμυθιών και τη δύναμη που ασκούν τα παραμύθια στα παιδιά ως εργαλείο για την εκμαίευση της αυτοαντίληψής τους. Η αυτοαντίληψη στη νηπιακή ηλικία κρίνεται πολύ σημαντική για την ομαλή ανάπτυξη της προσωπικότητας του ατόμου. Στην έρευνα συμμετείχαν 9 νήπια από το Ζάππειο Ομογενειακό Σχολείο της Κωνσταντινούπολης και μπορεί να χαρακτηριστεί πρωτότυπη καθώς οι συνθήκες διεξαγωγής της ήταν ιδιαίτερες αφού πραγματοποιήθηκε μέσω διαδικτύου κατά τη διάρκεια της καραντίνας λόγω της πανδημίας του covid-19. Ως μέθοδο ακολουθήσαμε το ποιοτικό μοντέλο εκπαιδευτικής έρευνας με ανάλυση περιεχόμενου των δεδομένων που συλλέξαμε με εργαλεία την ημι-δομημένη συνέντευξη, τη συμμετοχική παρατήρηση, την τήρηση ημερολογίου από την ερευνήτρια και τον κριτικό φίλο. Στα πρώτα κεφάλαια αποδώσαμε τους βασικότερους ορισμούς του εαυτού και αντιπαραθέσαμε τις έννοιες της αυτοαντίληψης και της αυτοεκτίμησης. Αναπτύξαμε τις συνθήκες που διαμορφώνουν την αυτοαντίληψη κατά τη νηπιακή ηλικία, στην οποία ανήκει και η ομάδα που συμμετέχει στην έρευνα. Προσεγγίσαμε το παραμύθι και την αφήγησή του ως τεχνική της Δραματικής Τέχνης στην Εκπαίδευση παραθέτοντας το θεωρητικό πλαίσιο που αφορά στο παραμύθι, τη σημασία και τη δύναμη που ασκεί στα παιδιά και εστιάσαμε στον παιδαγωγικό ρόλο της αφήγησης ως μέσο εκμαίευσης της ταυτότητας εαυτού. Στο ερευνητικό μέρος γίνεται περιγραφή του σκοπού, των ερευνητικών ερωτημάτων και υποθέσεων και παρουσιάζεται η υλοποίηση της έρευνας όπου εκθέτουμε τον ερευνητικό πληθυσμό και τις συνθήκες διεξαγωγής της έρευνας. Στη μεθοδολογία της έρευνας γίνεται ανάλυση του σχεδιασμού, των μέσων διεξαγωγής και ανάλυση περιεχομένου των δεδομένων καθώς και ποιοτικές παρατηρήσεις ανά συμμετέχοντα. Από τα αποτελέσματα διαπιστώσαμε ότι η υπό διερεύνηση ομάδα διαθέτει την αναμενόμενη για την ηλικία της αυτοαντίληψη. Τα παιδιά έχουν σχηματίσει την προσωπική τους ταυτότητα έτσι όπως την αντιλαμβάνονται. Η αυτοεικόνα τους επικεντρώνεται στην κοινωνικότητα και στο σχετίζεσθαι. Δίνουν ιδιαίτερη σημασία στην εξέλιξή της μέσω βελτίωσης των προσωπικών τους δεξιοτήτων. Συμπεράναμε ότι η αφήγηση του παραμυθιού κινητοποίησε ευχάριστα τα νήπια και πρόσφερε ερεθίσματα να καλλιεργήσουν την ενεργητική ακρόαση, να κινητοποιήσουν τη δημιουργική σκέψη, να εξωτερικεύσουν πτυχές της προσωπικότητάς τους, να αναγνωρίσουν τον εαυτό τους μέσα από τον «άλλο». Είναι η αφηγηματική προσέγγιση ένας ασφαλής τρόπος για να εκμαιεύσουμε στοιχεία της ταυτότητας των παιδιών παρά τον περιορισμό που έθετε η χρήση του διαδικτύου στην ομαδική επικοινωνία και τον διάλογο μεταξύ των παιδιών. Για τον λόγο αυτόν, στον επίλογο της εργασίας περιλαμβάνεται πρόταση για τη δημιουργία εκπαιδευτικής πλατφόρμας όπου θα συνδυάζονται τα παιδαγωγικά αντικείμενα με δραστηριότητες αλληλεπίδρασης και θα αξιοποιούνται όλες οι δυνατές τεχνικές της Δραματικής Τέχνης στην Εκπαίδευση με τη βιωματική προσέγγιση.el
dc.format.extent89el
dc.language.isoelel
dc.publisherΠανεπιστήμιο Πελοποννήσουel
dc.rightsΑναφορά Δημιουργού-Μη Εμπορική Χρήση-Όχι Παράγωγα Έργα 3.0 Ελλάδα*
dc.rights.urihttp://creativecommons.org/licenses/by-nc-nd/3.0/gr/*
dc.titleΕκμαιεύοντας την αντίληψη εαυτού παιδιών νηπιακής ηλικίας στην Κωνσταντινούπολη, με αφήγηση παραμυθιούel
dc.title.alternativeEducing the self-perception of children in the age of infancy in Istanbul through the narration of fairy talesel
dc.typeΜεταπτυχιακή διπλωματική εργασίαel
dc.contributor.committeeΤσιάρας, Αστέριος
dc.contributor.committeeΜάγος, Κώστας
dc.contributor.departmentΤμήμα Θεατρικών Σπουδώνel
dc.contributor.facultyΣχολή Καλών Τεχνώνel
dc.contributor.masterΔραματική Τέχνη και Παραστατικές Τέχνες στην Εκπαίδευση και Δια Βίου Μάθηση – MA in Drama and Performing Arts in Education and Lifelong Learningel
dc.subject.keywordεαυτός, αυτοαντίληψη, παραμύθι, αφήγηση, προσχολική ηλικία, νήπια, έρευνα δράσης.el
dc.description.abstracttranslatedThe concept of self and self perception as it’s basic component are, have been and always will be objects of constant research. The present paper examines the concept of self perception, specifically during preschool age and infancy. It focuses, it’s interest on the factors that define the self-image and uses the narration of fairy tales, as well as the power that those tales hold over children, as a tool to draw forth their self perception. Self perception during infancy has been found to be of critical importance to the smooth development of a person’s personality. We had 9 infants from Zappeion School for Girls, Istanbul participate in our research, however, our research’s conduction was original as it was actualized entirely via the internet, due to the Covid-19 pandemic. We used the qualitative model of educational research and analyzed the data we gathered by using semi-constructed interviews, participatory observation and by maintaining a diary- both the researcher and In the first chapters we’ve listed the main definitions of self and described the concepts of self-perception and self-appreciation. We’ve also listed the conditions that shape self-perception during infancy, in which our case study group is also included. We approached fairy tales and narration as techniques of Dramatic Arts in Education by submitting the theories which concern fairy tales, the importance and power that they hold over children and we focused on the educational role of narration, as a means of birthing self-identity. Concerning our research, we’ve described it’s goals, as well as the questions and hypotheses around which it’s based, we’ve also presented it’s actualization where we expose our case study group and the conditions around which the aforementioned research was conducted. In our research’s methodology we analyze our planning, our means of conduction and content of data as well as our qualitative observations per participant. From our results, we’ve gathered that our case study group possesses self-perception of the expected- for their age- level. The children have shaped their personal perceived identity. Their self-image focuses on their socialization and on comparisons with others. They pay special attention to the evolution achieved via their personal skills. We concluded that fairy tale narration mobilized- in a pleasant manner- these infants and offered them stimuli, aiding them to cultivate active observations, to mobilize their creative thoughts, to externalize facets of their personality, to empathize with “someone else”. The narrative approach is a healthy way to elicit elements of children’s identities despite any restriction posed by the usage of the internet as means of communication and of dialogue with these children. For this reason, in our paper’s epilogue we’ve included a suggestion for the creation of an educational platform which will combine education with interactive activities and which will make good use of all the Drama Arts in Education techniques with an experiential approach.el


Αρχεία σε αυτό το τεκμήριο

Thumbnail

Αυτό το τεκμήριο εμφανίζεται στις ακόλουθες συλλογές

Εμφάνιση απλής εγγραφής

Αναφορά Δημιουργού-Μη Εμπορική Χρήση-Όχι Παράγωγα Έργα 3.0 Ελλάδα
Εκτός από όπου επισημαίνεται κάτι διαφορετικό, το τεκμήριο διανέμεται με την ακόλουθη άδεια:
Αναφορά Δημιουργού-Μη Εμπορική Χρήση-Όχι Παράγωγα Έργα 3.0 Ελλάδα