Ο θεατρικός σουρεαλιστικός «Χριστόφορος Κολόμβος» και οι φιλοσοφικές και θεοκρατικές προεκτάσεις του.
| dc.contributor.advisor | Μπλέσιος, Αθανάσιος | |
| dc.contributor.author | Σκούντζου, Ευσταθία | |
| dc.date.accessioned | 2022-09-28T09:09:11Z | |
| dc.date.available | 2022-09-28T09:09:11Z | |
| dc.date.issued | 2022-09-24 | |
| dc.identifier.uri | https://amitos.library.uop.gr/xmlui/handle/123456789/6824 | |
| dc.identifier.uri | http://dx.doi.org/10.26263/amitos-329 | |
| dc.description.abstract | Ο Καζαντζάκης δημιούργησε το θεατρικό έργο «Χριστόφορος Κολόμβος» μεταξύ των ετών 1944-1949 και είναι ίσως το πλέον παραστασιμότερο από όλα τα υπόλοιπα θεατρικά του έργα. Το ονόμασε «τραγωδία» και μάλιστα μυστικιστικού τύπου διότι περιέχει πλήθος φιλοσοφικών, ιδεαλιστικών, μυστικιστικών και μεταφυσικών στοιχείων που αντικατοπτρίζουν μάλιστα και την ίδια την φιλοσοφία του Συγγραφέα. Επίσης περιέχει πολλά στοιχεία θρησκευτικού περιεχομένου που απορρέουν τόσο από τον Χριστιανισμό όσον και από τον Καθολικισμό σε μία ιδανική σύνθεση, διότι ο Καζαντζάκης υπήρξε βαθιά θρησκευόμενος και η ιδέα του Χριστού και του Εσταυρωμένου καθόρισαν τη ζωή του, αλλά με ένα πνεύμα ελευθερίας και διάθεσης για Ζωή που πήγαζε επίσης από την βαθιά ενασχόληση και μελέτη του της φιλοσοφίας του Nietzsche, του Schopenhauer, του Bergson, του William James και από τον θαυμασμό του για τους ήρωες και την ηρωϊκή τους ψυχή. Από τον Nietzsche θαύμαζε την ανωτερότητα και τον ηρωϊσμό των εκλεκτών ανθρώπων που δημιουργούν τον δικό τους θεό, ικανοποιώντας το καλό, το αληθινό και το ισχυρό καθώς και τα δυνατά τους πάθη, αλλά παρ΄όλα αυτά παραμένουν απαισιόδοξοι και μοναχικοί προφυλάσσοντας περισσότερο την συνείδησή τους παρά την φήμη τους σύμφωνα με τον πεσιμισμό του Σοπενάουερ, ενώ δέχεται την ενορατική μυστικιστική ιδιοσυγκρασία των ηρώων που συνδέεται όμως με τις μπερξονικές ζωοδοτικές σχέσεις της Ζωής. Θρησκειολογικά ο ήρωας συνδέεται με το «θείον» με μία σύζευξη μεταξύ παραδοξότητας, υπερβατικότητας, ενόρασης και έκστασης μαζί με δημιουργικότητα και αγώνα για την κατάκτηση του ονείρου του. Επίσης ο συνδυασμός της δημιουργικότητας με την ενόραση των ηρώων σχετίζεται με τον πραγματισμό του James, σύμφωνα με τον οποίο οι άνθρωποι εφευρίσκουν την πραγματικότητα και την επινοούν δημιουργώντας την οι ίδιοι χωρίς να την ανακαλύπτουν απριορικά σαν δεδομένη. Το έργο βασίζεται μεν στο ιστορικό γεγονός της ανακάλυψης από τον Κολόμβο της Νέας Ηπείρου, της Αμερικής, που αργότερα και με τις μεταγενέστερες ανακαλύψεις των εξερευνητών Κορτές και Πιζάρο κατέστη μια απέραντη αυτοκρατορία που περιελάμβανε το Ν.Δ. τμήμα της Αμερικής, ολόκληρη την Ν. Αμερική πλήν της Βραζιλίας, την Κεντρική Αμερική, τις Δυτικές Ινδίες και το Μεξικό, αλλά κινείται επίσης στην περιοχή του ονείρου, της φαντασίας, της μεταφυσικής και της θρησκείας, χαρακτηρίζεται δε περισσότερο ως «Θέατρο Λόγου» ή «Brain Theatre», ενώ κρίνεται πρωτοποριακό εάν αναλυθεί φιλοσοφικά, θρησκειολογικά και ψυχολογικά. Καλλιτεχνικά μπορεί επίσης να χαρακτηρισθεί ως σουρεαλιστικό και μετα-μοντέρνο και σίγουρα μπορεί να παρασταθεί με τα σημερινά προηγμένα τεχνολογικά μέσα σε ένα κλίμα απόλυτης ελευθερίας και ενός σκηνοθετικού πλουραλισμού και αντι-κομφορμισμού. | el |
| dc.format.extent | 117 | el |
| dc.language.iso | el | el |
| dc.publisher | Πανεπιστήμιο Πελοποννήσου | el |
| dc.rights | Αναφορά Δημιουργού-Μη Εμπορική Χρήση-Όχι Παράγωγα Έργα 3.0 Ελλάδα | * |
| dc.rights.uri | http://creativecommons.org/licenses/by-nc-nd/3.0/gr/ | * |
| dc.subject | Καζαντζάκης, Νίκος | el |
| dc.subject | Θεατρικά έργα | el |
| dc.subject | Χριστόφορος Κολόμβος | el |
| dc.title | Ο θεατρικός σουρεαλιστικός «Χριστόφορος Κολόμβος» και οι φιλοσοφικές και θεοκρατικές προεκτάσεις του. | el |
| dc.type | Μεταπτυχιακή διπλωματική εργασία | el |
| dc.contributor.committee | Πυροβολάκης, Ευτύχης | |
| dc.contributor.committee | Μουντράκη, Ειρήνη | |
| dc.contributor.department | Τμήμα Θεατρικών Σπουδών | el |
| dc.contributor.faculty | Σχολή Καλών Τεχνών | el |
| dc.contributor.master | Θέατρο και Κοινωνία: Θεωρία, Σκηνική Πράξη και Διδακτική, Ειδίκευση: Θεατρολογία | el |
| dc.subject.keyword | Καζαντζάκης: Θεατρικό Χριστόφορος Κολόμβος | el |
| dc.description.abstracttranslated | Ν.Kazantzakis created the play "Christopher Columbus" between the years 1944-1949 and is perhaps the most representative of all his other theatrical works. He called it a "tragedy" and in fact of a mystical type because it contains many of philosophical, idealistic, mystical and metaphysical elements that even reflect the philosophy of the Author himself. It also contains many elements of religious content, which derive from both Christianity and Catholicism in an ideal composition, because Kazantzakis was deeply religious and the idea of Christ and the Crucified defined his life, but with a spirit of freedom and disposition for a life that also stemmed from his deep involvement and study of the philosophy of Nietzsche, Schopenhauer, Bergson, William James and his admiration for heroes and their heroic soul. From Nietzsche he admired the superiority and heroism of the chosen people who create their own god, satisfying their good, true and powerful as well as their strong passions, but nevertheless they remain pessimistic and lonely, protecting their conscience more than their reputation, according to Schopenhauer's pessimism, while accepting the insightful mystical temperament of the heroes but which is connected with the Bergsonic life-giving relations of Life. Religiously, the hero is associated with the "divine" with a combination of paradox, transcendence, insight and ecstasy along with creativity and the fight for the conquest of his dream. Also, the combination of creativity with the insight of the heroes is related to James's pragmatism, according to which people invent reality, by creating it themselves without a priori discovering it as a given. The work is based on the historical fact of the discovery by Columbus of the New Continent, America, which later and with the later discoveries of explorers Cortes and Pizarro became a vast empire that included the North West part of America, all of South America except Brazil, Central America, the West Indies and Mexico, but also moves in the realm of dreams, fantasy, metaphysics and religion, and is more commonly referred to as the "Theater of Speech" or "Brain Theater", while it is considered pioneering if analyzed philosophically, religiously and psychologically. Artistically it can also be characterized as surreal and post-modern and it can certainly be performed with today's technologically advanced media in an atmosphere of absolute freedom and a directorial pluralism and anti - conformism. | el |
Αρχεία σε αυτό το τεκμήριο
Αυτό το τεκμήριο εμφανίζεται στις ακόλουθες συλλογές
-
Τμήμα Θεατρικών Σπουδών (Μ. Δ. Ε.)
Οι εργασίες των φοιτητών των μεταπτυχιακών προγραμμάτων του τμήματος Θεατρικών Σπουδών
Εκτός από όπου επισημαίνεται κάτι διαφορετικό, το τεκμήριο διανέμεται με την ακόλουθη άδεια:
Αναφορά Δημιουργού-Μη Εμπορική Χρήση-Όχι Παράγωγα Έργα 3.0 Ελλάδα
Αναφορά Δημιουργού-Μη Εμπορική Χρήση-Όχι Παράγωγα Έργα 3.0 Ελλάδα