Εμφάνιση απλής εγγραφής

Η Ειδωλολατρία στο Βυζαντινό Κράτος

dc.contributor.advisorΒαχαβιώλος, Δημήτριος
dc.contributor.authorΣημαντηράκης, Χαράλαμπος Ραδάμανθυς
dc.date.accessioned2023-03-30T11:32:15Z
dc.date.available2023-03-30T11:32:15Z
dc.date.issued2023-01
dc.identifier.urihttps://amitos.library.uop.gr/xmlui/handle/123456789/7191
dc.identifier.urihttp://dx.doi.org/10.26263/amitos-696
dc.description.abstractΗ συγκεκριμένη διπλωματική εργασία πραγματεύεται τον τρόπο με τον οποίο έγινε η μετάβαση από τον πολυθεϊστικό στον χριστιανικό κόσμο μέσα στη Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία κατά την περίοδο της Ύστερης Αρχαιότητας. Η βιβλιογραφία σε αυτό το θέμα είναι ατελείωτη και για αυτό επέλεξα να προσπαθήσω να παρουσιάσω μια, όσο το δυνατόν, συνοπτική αλλά παράλληλα περιεκτική εικόνα για τους τρόπους με τους οποίους πραγματοποιήθηκε αυτή η μακραίωνη θρησκευτική αλλαγή. Γίνεται αναφορά στην περιγραφή των βασικών χαρακτηριστικών των δυο θρησκευτικών κόσμων, της σύγκρουσης μεταξύ των και στον τρόπο με τον οποίο εν τέλει διαμορφώθηκε σταδιακά ο χριστιανισμός, μέχρις ότου το ορθόδοξο δόγμα επικρατήσει στο ανατολικό τμήμα της Αυτοκρατορίας. Για να φθάσουμε σε εκείνο το σημείο, υπήρξε μια μακροχρόνια περίοδος θρησκευτικών ζυμώσεων και συγκρούσεων μέσα στην Αυτοκρατορία, τόσο πριν από την κατάλυση του δυτικού τμήματος όσο και στο ανατολικό, αυτό που αργότερα ονομάστηκε Βυζάντιο, ώστε να καταπολεμηθούν σταδιακά οι ειδωλολάτρες που αποτελούσαν εξαρχής τη μεγάλη βάση των υπηκόων της Αυτοκρατορίας αλλά και να διαμορφωθεί ο χριστιανισμός μέσα από την επιρροή του ελληνορωμαϊκού κόσμου. Την περίοδο κατά την οποία η Εκκλησία αναγνωρίστηκε ως ισάξια των παραδοσιακών λατρειών και ευνοήθηκε από τον Μέγα Κωνσταντίνο ακολούθησε μια μακραίωνη βασιλεία μιας σειράς αυτοκρατόρων οι οποίοι, άλλοι λιγότερο και άλλοι περισσότερο, παρέμειναν σταθεροί στον στόχο της εδραίωσης του χριστιανισμού ως επίσημης θρησκείας του κράτους και, για αυτό το λόγο, γίνεται εκτενής αναφορά στην αντιειδωλολατρική νομοθεσία, με παράλληλες αναφορές σε άλλες θρησκευτικές ομάδες και σε αιρετικούς, καθώς και στα αποτελέσματα αυτής της πολιτικής. Για να ολοκληρωθεί η εικόνα της τελικής επικράτησης του χριστιανισμού στο ανατολικό τμήμα έναντι της ειδωλολατρίας, η οποία δεν αποτελούσε πλέον ουσιαστικά πολιτιστική και θρησκευτική οντότητα μετά τον 6ο αιώνα, παρουσιάζονται τα τελευταία παγανιστικά κατάλοιπα που ενδεχομένως να υπήρχαν μετά τις αναφορές της Πενθέκτης Οικουμενικής Συνόδου (691/692 μ. Χ.) σε παγανιστικές πρακτικές, καθώς και το είδος του παγανισμού που θα μπορούσαν να εκφράζουν κάποιες εναπομείνουσες κοινότητες ή ομάδες μετά τον 7ο αιώνα.el
dc.format.extent140el
dc.language.isoelel
dc.publisherΠανεπιστήμιο Πελοποννήσουel
dc.rightsΑναφορά Δημιουργού-Μη Εμπορική Χρήση-Όχι Παράγωγα Έργα 3.0 Ελλάδα*
dc.rights.urihttp://creativecommons.org/licenses/by-nc-nd/3.0/gr/*
dc.subjectΕιδωλολατρία -- Βυζαντινή Αυτοκρατορίαel
dc.subjectΕιδωλολατρία -- Ρώμηel
dc.subjectΧριστιανισμός -- Βυζαντινή Αυτοκρατορίαel
dc.subjectΧριστιανισμός -- Ρώμηel
dc.subjectΕιδωλολατρία -- Κυβερνητική πολιτική -- Βυζαντινή Αυτοκρατορίαel
dc.subjectΕιδωλολατρία -- Κυβερνητική πολιτική -- Ρώμηel
dc.subjectΕιδωλολατρία -- Σχέσεις -- Χριστιανισμόςel
dc.subjectΧριστιανισμός -- Σχέσεις -- Ειδωλολατρίαel
dc.subjectΕιδωλολατρία και άλλες θρησκείες -- Βυζαντινή Αυτοκρατορίαel
dc.subjectΕιδωλολατρία και άλλες θρησκείες -- Ρώμηel
dc.subjectΧριστιανισμός και άλλες θρησκείες -- Βυζαντινή Αυτοκρατορίαel
dc.subjectΧριστιανισμός και άλλες θρησκείες -- Ρώμηel
dc.subjectΒυζαντινή Αυτοκρατορία -- Θρησκείαel
dc.subjectΡώμη -- Θρησκείαel
dc.titleΗ Ειδωλολατρία στο Βυζαντινό Κράτοςel
dc.typeΜεταπτυχιακή διπλωματική εργασίαel
dc.contributor.committeeΜονιού, Δήμητρα
dc.contributor.committeeΠολέμης, Ιωάννης
dc.contributor.departmentΤμήμα Φιλολογίαςel
dc.contributor.facultyΣχολή Ανθρωπιστικών Επιστημών και Πολιτισμικών Σπουδώνel
dc.contributor.masterΒυζαντινός Κόσμος: η σχέση του με την Αρχαιότητα και τον Νεότερο Ελληνισμόel
dc.subject.keywordΠαγανισμόςel
dc.subject.keywordΧριστιανισμόςel
dc.subject.keywordΑιρέσειςel
dc.subject.keywordΎστερη Αρχαιότηταel
dc.subject.keywordΘρησκευτική Πολιτικήel
dc.subject.keywordΑντιπαγανιστική Νομοθεσίαel
dc.subject.keywordΕπιβίωση Παγανισμούel
dc.subject.keywordPaganismel
dc.subject.keywordChristianityel
dc.subject.keywordHeresiesel
dc.subject.keywordLate Antiquityel
dc.subject.keywordReligious Policyel
dc.subject.keywordAnti-pagan Lawsel
dc.subject.keywordPagan Survivalsel
dc.description.abstracttranslatedThis thesis concerns the transition from Polytheism to Christianity in the Roman Empire of Late Antiquity. The available bibliography on this matter is endless and for this reason, I tried to focus concisely, as much as possible, on the ways in which that religious change occurred over the centuries. There are references to the basic features of the two religious worlds, the conflict between them, and how the Christian movement gradually developed, until the orthodox doctrine eventually prevailed in the eastern part of the Empire. Until a Christian state was formed, religious ferment and turbulence had been taking place in the Empire for an extended period, both before the fall of the western part and in the remaining eastern part, later called Byzantium. The result was the defeat of the pagans that represented the large base of the Empire’s subjects and the formation of Christianity through the influence of the Graeco-Roman world. Since the Christian Church was first recognized as equal to the traditional cults and privileged by Constantine the Great, the emperors who succeeded him, some more and some less, remained firm in their aim of establishing Christianity as the official religion of the state. For this reason, I mention extensively the anti-pagan laws, with parallel references to other religious groups and heretics, as well as the results of these religious policies. To give a full image of the final predominance of Christianity over paganism in the eastern part, with the latter no longer being a cultural and religious entity after the 6th century, I present the last pagan remnants that may have existed after the references of the Quinisext Ecumenical Council (691/692 A.D.) to pagan practices, as well as what kind of paganism some remaining groups or communities might express after the 7th century.el


Αρχεία σε αυτό το τεκμήριο

Thumbnail
Όνομα:
Simantirakis_1013202005026.pdf
Μέγεθος:
1.525Mb
Τύπος:
PDF
Προβολή/Άνοιγμα

Αυτό το τεκμήριο εμφανίζεται στις ακόλουθες συλλογές

Εμφάνιση απλής εγγραφής

Αναφορά Δημιουργού-Μη Εμπορική Χρήση-Όχι Παράγωγα Έργα 3.0 Ελλάδα
Εκτός από όπου επισημαίνεται κάτι διαφορετικό, το τεκμήριο διανέμεται με την ακόλουθη άδεια:
Αναφορά Δημιουργού-Μη Εμπορική Χρήση-Όχι Παράγωγα Έργα 3.0 Ελλάδα