Πώς η δραματική τέχνη μπορεί να συμβάλει στην κοινωνικοποίηση παιδιών της Δευτέρας Δημοτικού.

Abstract

Η παρούσα εργασία-έρευνα πραγματοποιήθηκε με στόχο να διερευνηθεί αν το δραματικό παιχνίδι και η δραματική τέχνη αποτελεί μέσο ενίσχυσης της κοινωνικής δεξιότητας σε μαθητές δημοτικού σχολείου. Πιο συγκεκριμένα, έγινε μια έρευνα δράσης, της οποίας το ερευνητικό δείγμα αποτελούσαν 21 μαθητές και μαθήτριες της Β’ τάξης Δημοτικού του 8ου Δημοτικού Σχολείου Ζωγράφου Αττικής. Στην αρχή της εργασίας, γίνεται μια περιγραφή σε ό,τι αφορά την έννοια της κοινωνικής ικανότητας που έχει ένα παιδί αλλά και στην τέχνη του δραματικού παιχνιδιού, ενώ στην συνέχεια αναλύονται τα μέσα συλλογής των δεδομένων αλλά και τα αποτελέσματα που προκύπτουν από αυτή την έρευνα. Ειδικότερα, η κοινωνική ικανότητα που αποτελεί και την εξαρτημένη μεταβλητή στη συγκεκριμένη εργασία και έρευνα, είναι η ικανότητα του ατόμου να αλληλεπιδρά με τον κοινωνικό του περίγυρο, δημιουργώντας υγιείς και χρήσιμες διαπροσωπικές σχέσεις. Είναι άμεσα συνδεδεμένη και επηρεάζεται, ήδη από τα αρχικά στάδια ανάπτυξης του ατόμου, τόσο από την οικογένεια, όσο και από το σχολείο και τις παρέες του. Με εργαλείο το θεατρικό παιχνίδι για την καλλιέργεια της κοινωνικής ικανότητας, σχεδιάστηκαν 12 παρεμβάσεις, στις οποίες ανταποκρίθηκαν τα παιδιά. Τα δεδομένα συγκεντρώθηκαν. Αυτά ήταν οι απαντήσεις του ερωτηματολογίου πριν και μετά τις παρεμβάσεις. Τα αποτελέσματα αναλύθηκαν σύμφωνα με τους τέσσερις παράγοντες που συνθέτουν την κοινωνική δεξιότητα, δηλαδή τη συνεργασία, την παρορμητικότητα, την πρόκληση αναταραχής και την ενσυναίσθηση. Τα αποτελέσματα που εν τέλει συλλέχθηκαν έδειξαν πως πράγματι η δραματική τέχνη αποτελεί μέσο που ενισχύει την κοινωνική δεξιότητα μαθητών στο Δημοτικό. Συμπερασματικά, καλλιεργήθηκε και ενισχύθηκε η ικανότητα των παιδιών να συνεργάζονται με επιτυχία στην ομάδα, να προσφέρουν αλλά και να βοηθούν. Λειτούργησαν με πείσμα προκειμένου να φέρουν εις πέρας τη δραματοποίηση στην οποία κάθε φορά συμμετείχαν, ενώ παράλληλα πολλά κρούσματα παρορμητικής συμπεριφοράς περιορίστηκαν από το πρώτο κιόλας διάστημα των παρεμβάσεων. Διαπιστώθηκε, λοιπόν, πως το θεατρικό παιχνίδι αποτελεί σπουδαίο εργαλείο για έναν εκπαιδευτικό, ώστε να ανακαλύψουν τα παιδιά τον εαυτό τους και το περιβάλλον τους.