Ο βομβαρδισμός του Στρατιωτικού Νοσοκομείου Ιωαννίνων κατά τον Ελληνογερμανικό πόλεμο του 1941
Abstract
Η παρούσα εργασία πραγματεύεται τον Βομβαρδισμό του Στρατιωτικού Νοσοκομείου Ιωαννίνων από τους Γερμανούς που είχαν εισβάλει στην Ελλάδα, στις 20 Απριλίου 1941. Ο βομβαρδισμός τυπικά θα μπορούσε να θεωρηθεί ως ένας από τους πολλαπλούς βομβαρδισμούς των Γερμανών –όπως και των Ιταλών- εναντίον της Ελλάδας. Ωστόσο, έχει μεγάλη σημασία αυτό το γεγονός, καθώς έγινε ημέρα που ήταν γιορτή για την Ελλάδα (Κυριακή του Πάσχα) και παράλληλα μια πράξη παντελούς έλλειψης σεβασμού και ανθρωπιάς, καθώς έριξαν βλήματα σε ένα νοσοκομείο με ασθενείς, το οποίο μάλιστα έφερε ευδιάκριτα τον Ερυθρό Σταυρό.
Πάνω σε αυτό το γεγονός, δόθηκαν οι θεματικοί άξονες, κατά κύριο λόγο στρατιωτικού χαρακτήρα, αλλά και πολιτικού. Η ιστορική εξέλιξη του Στρατιωτικού Νοσοκομείου Ιωαννίνων ήταν απαραίτητη για να μπορέσει ο αναγνώστης να αντιληφθεί τη σπουδαιότητα του νοσοκομείου και του προσωπικού του. Με τις μαρτυρίες που εμπεριέχονται στην εργασία δίδεται η ουσία των πεπραγμένων του Σ/Ν Ιωαννίνων.
Όσον αφορά τα στρατιωτικά γεγονότα, η αναγκαία αναδρομή έγινε κατά την «Εαρινή Επίθεση» των Ιταλών εναντίον της Ελλάδας και έπειτα με την εισβολή της Γερμανίας στον Ελλαδικό χώρο από τις 6 Απριλίου 1941. Τα δύο αυτά γεγονότα, ήταν αντίθετα μεταξύ τους, καθώς οι μεν Ιταλοί υπέστησαν πανωλεθρία από τις ελλείπεις ελληνικές δυνάμεις, ενώ οι δε Γερμανοί με την τεράστια δύναμη και με τη δεδομένη κόπωση των Ελλήνων κατέλαβαν τη χώρα με σχετική άνεση. Ωστόσο, κοινό σημείο αναφοράς αποτέλεσε το γεγονός πως η Ελλάδα, ακόμα και την ύστατη ώρα δεν παραδόθηκε, παρά μόνον όταν έπρεπε να σώσει τους μαχητές της από την ολοκληρωτική καταστροφή.
Για να σωθεί η υπόληψη και καταστροφή εν συνεχεία της Ελλάδας, πραγματοποιήθηκε η Συνθηκολόγηση του Αντιστράτηγου Τσολάκογλου με τους Γερμανούς. Ένα Πρωτόκολλο ανακωχής, το οποίο είχε οδυνηρές συνέπειες για τη συνέχεια της ελληνικής ιστορίας, με τους δυσμενείς όρους που είχε. Μετά από αυτό το γεγονός, το Στρατιωτικό Νοσοκομείο σταδιακά χάθηκε στην αφάνεια, αλλά το έργο του συνέχισε τις επόμενες δεκαετίες, όπου άλλαξε ονομασία και μετονομάστηκε μέχρι και σήμερα σε 406 Γενικό Νοσοκομείο Ιωαννίνων.