dc.contributor.advisor | Χρήστου, Αθανάσιος | |
dc.contributor.author | Γρηγορέας, Ιωάννης | |
dc.date.accessioned | 2019-11-01T11:08:57Z | |
dc.date.available | 2019-11-01T11:08:57Z | |
dc.date.issued | 2019-10-25 | |
dc.identifier.uri | http://amitos.library.uop.gr/xmlui/handle/123456789/5295 | |
dc.description.abstract | Η παρούσα εργασία εστίασε στις βάσεις του μουσικού πολιτισμού που εντοπίζονται στην αρχαιότητα και επικεντρώθηκε, κατά κύριο λόγο, στη μουσική δημιουργία την εποχή του Μεσαίωνα. Όταν μιλάμε για δυτική μουσική, εννοούμε τη μουσική που αναπτύχθηκε στις χώρες της Ευρώπης από τα χρόνια του Μεσαίωνα μέχρι τις μέρες μας.
Στις αρχές του Μεσαίωνα οι περισσότερες ευρωπαϊκές χώρες που γνωρίζουμε σήμερα ήταν χωρισμένες σε διάφορα μικρά κρατίδια, τα φέουδα· το σύστημα της κοινωνικής οργάνωσης λοιπόν ήταν η φεουδαρχία. Η μόνη εξουσία που παραδέχονταν πάνω από αυτούς οι φεουδάρχες ήταν η εξουσία της εκκλησίας. Η εκκλησία όμως δεν είχε μόνο μεγάλη πολιτική εξουσία, αλλά κρατούσε στα χέρια της την εκπαίδευση και κατ’ επέκταση επηρέαζε όσο κανείς άλλος φορέας την διαμόρφωση της μουσικής παιδείας.
Στην Ευρώπη λοιπόν στις αρχές του Μεσαίωνα υπήρχαν τα δύο γνωστά είδη μουσικής: οι λαϊκές μουσικές των διαφόρων λαών της Ευρώπης και η εκκλησιαστική μουσική. Οι λαϊκές μουσικές των ευρωπαϊκών λαών ήταν οι χοροί και τα τραγούδια που παίζονταν στις διάφορες γιορτές και τα πανηγύρια. Οι μουσικές αυτές ήταν βέβαια άγραφες και μεταδίδονταν σαν προφορική παράδοση. Οι στίχοι των διαφόρων τραγουδιών ήταν στις γλώσσες που χρησιμοποιούσαν οι διάφοροι λαοί. Η εκκλησιαστική μουσική από την άλλη ήταν, όπως είναι φυσικό, η θρησκευτική μουσική που εξυπηρετούσε τη θρησκευτική λατρεία. Οι συνθέτες της ήταν και οι ίδιοι καλόγεροι πολλές φορές και η μουσική γραφόταν σε μοναστήρια.
Όπως διαπιστώσαμε, η εκκλησιαστική μουσική ήταν στην αρχή μονοφωνική. Με την πάροδο του χρόνου οι συνθέτες προσπάθησαν να εμπλουτίσουν τη μουσική, προσθέτοντας και άλλες μελωδίες που τραγουδιούνταν ταυτόχρονα. Αναπτύχθηκαν έτσι σιγά σιγά και άλλες μορφές πολυφωνικής μουσικής.
Η πολυφωνική μουσική όμως δημιουργεί διάφορες συνηχήσεις και για αυτόν τον λόγο γίνανε προσπάθειες να οργανωθούν καλύτερα οι αρμονικές σχέσεις με κανόνες: οι κανόνες αυτοί καθόριζαν πως πρέπει να ακούγονται ταυτόχρονα οι διαφορετικές μελωδίες ώστε να ταιριάζουν ρυθμικά και αρμονικά. Αυτούς τους κανόνες ονόμαζαν στα χρόνια του Μεσαίωνα «όργανο».
Το μεσαιωνικό «όργανο» ήταν η πρώτη γραμματική και το πρώτο συντακτικό της δυτικής μουσικής. Από τους κανόνες του «οργάνου» δημιουργήθηκαν με την πάροδο του χρόνου και οι κανόνες της δυτικής αρμονίας και της αντίστιξης που επικράτησαν αργότερα στην ευρωπαϊκή μουσική. Η δυτική αρμονία απέκτησε τη μορφή που ξέρουμε γύρω στα μέσα του 16ου αιώνα, δηλαδή στην εποχή του μαντριγκάλ. | el |
dc.format.extent | 83 σελ. | el |
dc.language.iso | el | el |
dc.publisher | Πανεπιστήμιο Πελοποννήσου | el |
dc.rights | Αναφορά Δημιουργού-Μη Εμπορική Χρήση-Όχι Παράγωγα Έργα 3.0 Ελλάδα | * |
dc.rights.uri | http://creativecommons.org/licenses/by-nc-nd/3.0/gr/ | * |
dc.subject | Πολυφωνία (Μουσική) | el |
dc.subject | Πολυφωνία (Μουσική) -- Ιστορία | el |
dc.subject | Μουσική -- Ιστορία | el |
dc.subject | Μουσική -- Ευρώπη -- Ιστορία και κριτική | el |
dc.subject | Μουσική -- Ευρώπη -- 500-1600 -- Ιστορία και κριτική | el |
dc.title | Η εξέλιξη της μουσικής από τη χριστιανική εποχή μέχρι και την πολυφωνία | el |
dc.type | Μεταπτυχιακή διπλωματική εργασία | el |
dc.contributor.committee | Γιαννούλη, Ευγενία | |
dc.contributor.committee | Μιχαηλίδης, Ιάκωβος | |
dc.contributor.department | Τμήμα Ιστορίας, Αρχαιολογίας και Διαχείρισης Πολιτισμικών Αγαθών | el |
dc.contributor.faculty | Σχολή Ανθρωπιστικών Επιστημών και Πολιτισμικών Σπουδών | el |
dc.contributor.master | Νεότερη και Σύγχρονη Ιστορία: Νέες Θεωρήσεις και Προοπτικές | el |
dc.subject.keyword | Πολυφωνία | el |
dc.subject.keyword | Χριστιανική εποχή | el |
dc.subject.keyword | Ιστορία της μουσικής | el |