Η Αποτύπωση της Διασχιστικής Διαταραχής Ταυτότητας στον Κινηματογράφο
Μεταπτυχιακή διπλωματική εργασία
Συγγραφέας
Καμαρίτη, Μαρία
Ημερομηνία
2022-01Επιβλέπων
Σπυριδάκης, ΕμμανουήλΘεματική επικεφαλίδα
Διασχιστική Διαταραχή Ταυτότητας ; Διαταραχή Πολλαπλής Προσωπικότητας ; Ψυχική νόσος ; Ταυτότητα (Ψυχολογία) ; Κινηματογράφος -- Ψυχολογικές απόψεις ; Κινηματογράφος -- Κοινωνικές απόψειςΛέξεις κλειδιά
Διασχιστική Διαταραχή Ταυτότητας ; Κινηματογράφος ; Ψυχική διαταραχή ; Ταινία ; Ανάλυση περιεχομένου ; Στίγμα ; Dissociative Identity Disorder ; Cinema ; Mental illness ; Film ; Content analysis ; StigmaΠερίληψη
Εισαγωγή: Η Διασχιστική Διαταραχή Ταυτότητας (ΔΔΤ) είναι μια ψυχική ασθένεια στην οποία το άτομο παρουσιάζει τουλάχιστον δύο ξεχωριστές ταυτότητες ή προσωπικότητες που ελέγχουν τη
συμπεριφορά του. Κύρια αίτια της εμφάνισης της ΔΔΤ είναι το τραύμα και η κακοποίηση.
Πρόκειται για επίμαχο ζήτημα, το οποίο έχει δεχθεί πολλές κριτικές, μια εκ των οποίων
σχετίζεται με τα media και το ρόλο τους στην αύξηση της διαταραχής ή και τη δημιουργία της. Γεγονός επίσης είναι ότι οι ασθενείς ψυχικής υγείας έχουν στιγματιστεί πολύ από τα media και τον κινηματογράφο.
Σκοπός: Ζητούμενο είναι να αποδειχθεί αν η αποτύπωση της ΔΔΤ στον κινηματογράφο είναι ευνοϊκή για τους ασθενείς που πάσχουν ή αντιθέτως τους στιγματίζει και δημιουργεί λανθασμένες εντυπώσεις.
Μεθοδολογία: Έγινε εκτενής αναζήτηση βιβλιογραφίας σε διαδικτυακές πλατφόρμες όπως είναι η Google Scholar, κατά κύριο λόγο για έρευνες δημοσιευμένες σε επιστημονικά περιοδικά εντός πενταετίας, όπως και σχετικών με τη ΔΔΤ ταινιών από το 2010 και μετά. Ακολούθησε ανάλυση περιεχομένου.
Αποτελέσματα: Αναλύθηκαν 4 ταινίες, στις οποίες ο εκάστοτε πρωταγωνιστής όντως πληρούσε και τα 5 χαρακτηριστικά διάγνωσης ΔΔΤ με βάση το DSM-V. Αν και κάποιες ταινίες ήταν πιο ακριβείς από άλλες, καμία δεν ήταν απόλυτα ακριβής, ενώ υπήρχαν ταινίες που έδειχναν κάποια προϋπάρχοντα στερεότυπα ασθενών με ΔΔΤ.
Συμπεράσματα: Παρόλο που έχει γίνει άρση της πεποίθησης του κοινού και των παραγωγών ταινιών σε μια πιο θετική και λιγότερο στιγματιστική σκοπιά των ψυχικά ασθενών, οι περισσότερες ταινίες δεν
καταφέρνουν ή ίσως δεν έχουν ως σκοπό μια πλήρως ρεαλιστική αποτύπωση της ΔΔΤ, πράγμα το οποίο βλάπτει τους ασθενείς που βιώνουν αυτή την πραγματικότητα, τους θεραπευτές τους που δεν αποτυπώνονται όπως θα έπρεπε στον κινηματογράφο, αλλά και το κοινό που έχει λάθος εντυπώσεις ως προς τι είναι όντως η ΔΔΤ.
Λέξεις-Κλειδιά: Διασχιστική Διαταραχή Ταυτότητας, Κινηματογράφος, Ψυχική Διαταραχή, Ταινία, Ανάλυση Περιεχομένου, Στίγμα
Περίληψη
Introduction: Dissociative Identity Disorder (DID) is a mental illness, in which the person displays at least two distinct identities or personalities that control their behavior. Main cause for DID is trauma and abuse. It is a controversial issue, that has faced a lot of criticism, and one of the critiques is about the media and their role in the increase of the diagnosis or even DID’s creation. It is also a fact that mental patients are highly stigmatized due to media and film portrayals.
Objective Main objective is to prove If DID portrayal is positive for the patients or in contrast is stigmatizing and leaves false impressions.
Methods: There was an extensive search for bibliography in online platforms such as Google Scholar, mainly for researches published in scientific journals during the last 5 years, and movies about DID from 2010 onwards. Then a content analysis took place.
Results: Four movies where analyzed, in which every protagonist indeed met the criteria for DID
diagnosis according to DSM-V. Even though some movies where more accurate than others,
none was fully accurate, while there were movies that showed some existing stereotypes for DID
patients.
Conclusion: Even though there is a change of mind when it comes to audience and film producers about mental patients in a more positive view, most films don’t achieve, or even don’t plan to achieve a more realistic DID portrayal, and that harms patients that live this reality, their doctors that are not portrayed as they should in film, and the audience itself that has false impressions about what is indeed DID.
Keywords: Dissociative Identity Disorder, Cinema, Mental Illness, Film, Content Analysis, Stigma