“Look back in Anger” του John Osborne και “Blasted” της Sarah Kane: Οι θεατρικές τάσεις του 1950 και 1990 στην Αγγλία σε συνάρτηση με τα κοινωνικοπολιτικά συμφραζόμενα
Μεταπτυχιακή διπλωματική εργασία
Συγγραφέας
Θωμά, Αναστασία
Ημερομηνία
2021-07Επιβλέπων
Σπυροπούλου, ΑγγελικήΘεματική επικεφαλίδα
Αγγλικό μεταπολεμικό θέατρο ; Πολιτικό θέατροΠερίληψη
Στην παρούσα διπλωματική εργασία, η ενασχόληση με τα δύο έργα-σταθμούς, Look Back in Anger (1956) του John Osborne και Blasted (1998) της Sarah Kane, αποτελεί την αφορμή για μια βαθύτερη κατανόηση του θεάτρου, μέσα στο πλαίσιο της κοινωνίας, της ταυτότητας και του πολιτισμού του Ηνωμένου Βασιλείου. Η μελέτη καθιστά σαφές πως οι βαθιές κρίσεις και οι πόλεμοι, δημιουργούν την ανάγκη για μεγάλες αλλαγές αλλά και νέες φωνές διαμαρτυρίας, οι οποίες στον θεατρικό τομέα εκφράστηκαν από τα κινήματα των Οργισμένων Νέων και των συγγραφέων του Θεάτρου στα Μούτρα, που επηρέασαν το σύγχρονο θέατρο και δράμα και πέραν του Ηνωμένου Βασιλείου.
Η εργασία υποστηρίζει πως οι δύο συγγραφείς κατόρθωσαν να εδραιωθούν στο θεατρικό προσκήνιο, παρά το νεαρό της ηλικίας τους, για τρεις βασικούς λόγους: αρχικά, γιατί οι συνθήκες στη κοινωνία της Αγγλίας ήταν ιδανικές για την ανάδειξη νέων προσώπων και, δεύτερον, λόγω της μεγάλης δημοτικότητας που απέκτησαν από την πολύπλοκη σχέση αγάπης και μίσους που είχαν με τον έντυπο τύπο. Ο τρίτος και βασικότερος, όμως, λόγος είναι πως το θέατρο που παρουσίασαν κατάφερε να προσελκύσει ένα εντελώς νέο ηλικιακά κοινό, το οποίο γοητεύθηκε από τις πιο ωμές και ενίοτε ακραίες εικόνες της εργατικής τάξης και των ατόμων του περιθωρίου, δεδομένου ότι δεν έβρισκε πια καμία κοινή συντεταγμένη με την καθωσπρέπει και αψεγάδιαστη απεικόνιση των μεσαίων τάξεων.
Περίληψη
This thesis is discussing two milestone plays, John Osborne’s “Look Back in Anger”, (1956) and Sarah Kane’s “Blasted”, (1988) and drows the opportunity to take a deeper look in to theatre through british society, indetity and culture. Studies make clear that in times of crisis or war there is a need for radical change, as well as new clear voices of protest. In this case it was the movement of “the angry young men” and “in-yer-face” playwrights, that made an impact in modern theatre to the UK and worldwide.
This thesis argues that these two writers managed to establish themselves and take the circumstances in England were ideal to bring into the spotlight new faces and, secondly because of the great popularity that was created since the press loved to hate them. But the third and main reason was that the theatre they created draw a new young audience in, which was taken by the bold and, even often, in the extreme realistic views of the working class and those who lived in the society’s margins, taking under consideration that the youth could no longer relate to the perfect upright image that the middle class was portrayed.